Ölmek her mevsimde güzeldir
Ölmek her mevsimde güzeldir
gece yüklü yalnızlıklar çökerken sensizliğime esrik bir aşkın yaralarını tüketiyor günahlarım özlemlerime düşen gidişlerine inat her gece koynumda sakladığım gölgelerin ağlıyor ve her mevsime yitik bir aşkın sancısı vuruyor dayanamıyorum girdaplarımda saklıyorum sırlarımı ve güncelerim ele veriyor beni mevsimin hangi haline baksam seni görüyorum hangi mevsimde ıslansam sen geliyorsun aklıma ayaz geceler bile silemiyor özlemini ateşlere sarıldığım halde sırılsıklam üşüyorum sen istemesen de sevgilim ben her mevsimde yeniden ölüyorum tükendim artık sen kendi gülistanında gezerken kalbimden hançerlediler beni ben şimdi kör bir bahçıvanım diktiğim güller kanatıyor yüreğimi avuçlarımdan su içmiyor artık serçeler kargalar tünedi ceviz ağaçlarıma ben intikamlarımı çoğaltırken gözlerimde kendi toprağımın ihanetine uğruyorum ve çığlıklarıma gömülürken susuşlarım kendi kavgamda yere düşen yine ben oluyorum sen görmesen de sevgilim ben her mevsimde yeniden ölüyorum kanıyorum incinen yüreğimi hangi şiir iyileştirir ki hangi geliş mülteci bir aşkı yeniden doğurur bilmiyorum aşk ve sevinç bu şehri terk edeli ben dudaklarından içiyorum özlemini sen olmasan da yanımda ben her mevsimde doğarken ölüyorum nasıl olsa gelmeyeceksin biliyorum olsun hayattasın ya sen bilmesen de her mevsimde sana şiirler yazıyorum sen ölme diye sevgilim ben her mevsimde senin için ölüyorum H.Ali Aydın 15.03.2009 |
ölmek mümkünoluverse keşke..her mevsim hem de !!
tebrik ederim,
şiiriniz içimden geçen mevsimlere dokundu... öldüm mü bilmiyorum...