aşk ile söyleşi
aşk ile söyleşi
yaramaz bir çocuk gibiyim bir elimde yanaklarından yaptığım elma şekerim diğerinde dudaklarına doladığım pamuk şekerim bakma öyle dedim ya şairler çocuktur diye yapışır kalırım gülen güneşi görünce bazen çok şey anlatırım hiç konuşmadan bazen de yalancı bir şair edasıyla kasırgalar savururum durmadan ve sonunda birde bakarım kendi ateşimde kendim yanmışım bir deniz ile birde ateş ile oynamayı severim ben bir de… neyse.. soruyorum sana ey aşk şiirden aşağıya atarken kendimi denizin ateşi neden hiç sönmez ki durma anlat hadi aşk yakar mı hiç şairleri …. tam şimdi kendi denizimde ateşlerle oynarken acaba biraz da ölmesem mi tövbe tövbe neler söylüyorum ben yine çocukluğum tuttu bak affet Tanrım şairlerde hata yapar sen olmasan kim bizi hatırlar ey aşk git başımdan kırma serçe parmağımı koparma dilimi söz bir daha sürmeyeceğim güneşe elimi H.Ali Aydın onüçeylülsıfırdokuz |
çok güzeldi dizeler ve içinde ki çocuk kalbi,
tebrik ederim...