aşk ile söyleşi

yaramaz bir çocuk gibiyim
bir elimde yanaklarından yaptığım elma şekerim
diğerinde dudaklarına doladığım pamuk şekerim

bakma öyle
dedim ya şairler çocuktur diye
yapışır kalırım gülen güneşi görünce


bazen çok şey anlatırım hiç konuşmadan
bazen de yalancı bir şair edasıyla
kasırgalar savururum durmadan
ve sonunda birde bakarım
kendi ateşimde kendim yanmışım


bir deniz ile birde ateş ile oynamayı severim ben
bir de…
neyse..

soruyorum sana ey aşk
şiirden aşağıya atarken kendimi
denizin ateşi neden hiç sönmez ki


durma anlat hadi
aşk yakar mı hiç şairleri

….
tam şimdi kendi denizimde ateşlerle oynarken
acaba biraz da ölmesem mi


tövbe tövbe
neler söylüyorum ben
yine çocukluğum tuttu bak

affet Tanrım
şairlerde hata yapar
sen olmasan kim bizi hatırlar

ey aşk git başımdan
kırma serçe parmağımı
koparma dilimi
söz bir daha sürmeyeceğim güneşe elimi



H.Ali Aydın
onüçeylülsıfırdokuz