KURTAR BENİ
KURTAR BENİ
Hani masmavi gözlerinin ıssız denizlerinde, Tek yelkenli ben olacaktım? Hani en korkunç fırtınalarda bile, Beni koylarında koruyacaktın? Hani tutkun? Hani aşkın? Ne oldu? Nereden çıktı bütün etrafımdaki bu tekneler? Gemiler , şilepler , takalar ? Artık, Beni duymuyorsun bile. Kalbinde esen o fırtınalarda, Çapam koptu, Demir atamıyorum. Yelkenlerim parçalandı. Dümenim kırıldı, Yoluma ,gidemiyorum. Üstelik haftalardır da açım , susuzum , hastayım. Sensizim. Ne olur, artık, duy beni. Yavaş yavaş batıyorum. Attila Bozoglu – Eski Foça |
Yoksa o gözleri yaradana mı hitabın?
Benimki hissi kablel vuku,
İnşaallah batmayacaksın.