AYRILIK
Mendil sallıyorsun.
Doldu mu seninde gözlerin?
Bende ayrılığı,
Sana bakınca hissettim.

Yavaş yavaş uzaklaştık rıhtımdan.
Rıhtımdan değil de,
Sanki ayrıldın ruhumdan.
Bir an için kapandı gözlerim.

Ahh gurbet..
Ve hasret.
Son defa baktım sana,
Çırpınan bir martı kanadıydı mendilin.

Gözlerimi silerken bir elim,
Bir elimde sana bir buse daha gönderdi.
Heyhat!
Sen bunu görmedin.
Göremezdin.

Bir an içime,
Kapkara bir ayrılığın acısıydı çöken.
Bu gönül denizinin yorgun sularında,
Metruk bir hatıra gibi sarhoştum inan.

Canım Benim.
Bu an olsaydın sende yanımda,
Gönlümün en hassas telleriyle sana fısıldardım,
Seni seviyorum.

Tekrar tekrar baktım vapurun arkasından.
Gittikçe silikleşen bu rıhtım,
Ve sen hala mendil sallıyordun.
Köpüren dalgaların hışırtısı,
İçimi dağlayan bu özlem,
Yanaklarımdan süzülen gözyaşları ile
Geçmişim ben kendimden.

Attila Bozoglu – Eski Foça