Sizi burda görmek ne güzel ve bu şiiri bir kez daha okumak...
Sevgiler.

Hangi kuş düşse şafaklarıma, sessizliğin içinden gözlerime düğümlenen sabahları anımsarım. Olmayan ellerimle tarıyorum saçlarını, gecenin içinden güneşi çıkaran gölgen saklanıyor çocukluğuma. Hayallerim canlanıyor, bir paslı salıncağın zincir seslerinde.

Yıldızları dikiyorum, saçlarımın örgüsüne. Ay ışığında parıldayan denizin yüzünü göğsümde söndürüyorum. Ölüler diyorum ve bir hiç uğruna can veren çocuklar. Duymuyorsunuz ? siz insanlığınızı nerede bıraktığınızı bile bilmiyorsunuz. Annemi özlüyorum, kulağıma fısıldadığı masalları da, siz hiç umursamıyorsunuz. Kirpiklerimde nefes alıyor düşlerim, usulca kayıp gidiyor düşlerim dik yamaçlardan.

Karanlığım süzülüyor fütursuzca, siz konuştukça kanadı yaralarım ve düştü kuşlar ve öldü tüm kuşlar.

Sessiz olun, varolmak için ölüyorum, ben.

Yürek yaralarıma merhem olsaydı keşke o yakamoz bakışları sevdiğimin.Avuçlarımda kasım yansaydı alevden kıvılcımlarla.Özlediğim Akdeniz'e emanet bir şehirde,ben onun kumsalında ölü bir martıyken,paslı umutlarımda,akamayan gözyaşlarımla ağıt tadında yaşıyorum şimdi,uzak şeh-i İstanbul'da.
Bu hiç bir sevdaya benzemedi,Leyla anlatacaktı mahşerde,o çok sevdiği Mecnun'a efsane diye.Kitabımda önsöz adı,dudaklarımda ıslak bir gonca ölür,susuzluğumda.Şamdanlarımdaki mum ömrüm,fitilinde yağlı bir infaz.Kulaklarımda bana söylediği son söz.''Hoşçakal''
Ona demişliğim gelir aklıma sonra ''üzülme her ayrılık,yeni bir kavuşma başlangıcı''diye.Gözlerinde bana çevirdiği o son bakış,yüreğimde onmayan yara.

Beni belki sen anlarsın.
Paslı bir salıncakta.

Yıldırımlar düşüyor kalbime.Yakamozlarda bir sakin.Yüreğimde mezarı soluyan hasret ile,ben yine; Akdeniz'e emanet bir şehirde İstanbul soluyacağım.Sevdiğimin ciğerleriyle.

Kutladım şaire,yüreğindeki sevgi çiçekleri hiç solmasın.
Sevgimle.

"rengimi döke saça
sürüklerken geceyi"
karanlığı ıslıklıyor zaman

gölgealtı çığlıkları fısıldıyor
yüzümüze

tebrik ve ışıkla

PASLI SALINCAK


sessiz olun!
sesler sallanıyor...
kuşlar düşecek...


gecenin ipinde sallanırken
saçlarımı tarıyor zaten yok elleriniz...

gölgeme ilişiyor
yanıp sönen çocuk sesleri
hayallerimden devşirme
paslı bir salıncak
fısıldıyor yaşadığımı

DİZELERİN ÇOK GÜZEL KUTLARIM ŞEN VE ESEN KALIN

sessiz olun!
sesler sallanıyor...
kuşlar düşecek...

Şiiri okurken rahmetli babamın dizinde dinlediğim masallar geldi aklıma..ağlatan masallar söylerdi hep..
tın tın eder kabacığım,nerde benim babacığım..ve uzaktan ninnileri..hiç olmayan annemin..kimi öldü derdi..kimi uzaklara gitti..

sevgili şair..şiiriniz galiba farkında olmadan sahibini buldu..balkonunda gerçekten paslı bir salıncak var..ve rüzgarlı havalarda onun sesi bana hala ninni gibi gelir

bütün kuşları düştüğü yerden kaldırıp senin yüreğine kondurmak isterdim

sevgiyle kal
şiirin gibi kal

heketasia tarafından 9/23/2009 12:43:45 AM zamanında düzenlenmiştir.

sessiz olun !
sesler sallanıyor...
kuşlar düşecek...

sesim ağzımda dondu zaten ..kuşlar düştüğünde bir ben gördüm geceden daha karaydı sözlerin..tüm sağırların ahı tuttu şairi..kuşları düşüren bu olsa gerek

gecenin ipinde sallanırken
saçlarımı tarıyor zaten yok elleriniz...

hayatın olmayan ellerinden tutunduğumda dahası aslında tutunduklarımın olmadığını anladığımda çok geçti..saate baktım..ve saatleri vurdum..geceden sallanan bir salıncak belki bir sarkaç bütün ceset isimlerini büyüttü..tik tak tik tak

gölgeme ilişiyor
yanıp sönen çocuk sesleri
hayallerimden devşirme
paslı bir salıncak
fısıldıyor yaşadığımı

Şiir hep göğsümün sancısından dirilecek değil ya..! Bu gün, İpek saçlı bir kız çocuğunun iki kaşının ortasından sırıtsa yüzüme..zaten yok iki kelime , mesela kırlangıcın kanadına yazılsa mısralarım, zaten yok bir ülkenin üstünde uçsam, tüm ağlayan çocukları ben avutsam..Zaten yok çocuklar bak kuşlar geçiyor dese..beni göstererek..

telaşa düşüyor ay ışığı yüzümde
saçımın neresinde duracağını
şaşırıyor sönmüş yıldızlar


saçına yıldızlar takacak kadar şair..yıldızın duracağı yer kadar ayrıntı inadına koca bir evrene hükmetmeye kalkan mısralar bunlar..

duruşumun ıssızlığında
pır pır edip sönen annemin sesi
size de söylemiyor o
sevdiğim ninniyi...

oy bahçeler bahçeler,bahçede kusu meler,vura vura götürdü,yavrumu haramiler..hasan hüseyinin bu şiirini ne kadar çok çocuğa ninni olarak okudum bilemezsiniz..daha dün bir özürlü çocuğa okurken ağladığımı göstermemek için ne şaklabanlıklar yaptığımı da..


gitme vakti derken
ağzı yok bir çocuk
saçlarım ellerimi asılıyor
mavi kirpiklerim saplanıyor
kara düşlerinize...

Oysa bu günlerde adını bilmediğim bir kız çocuğu rüyalarıma giriyor ve onun sonbahar rüzgarlarını hatırlatan, kestane rengi saçları, saçlarıma dolanıp uzak denizlerden umut devşirmeye çıkıyor. Böğrümden bir deniz ,küçük bir dereye akıyor. Bütün dereler dağlarımdan aşağı ölümü büyütüyor. Yalvaran ve aç hışırtılarla,inadına içimden akıyor bütün ceset isimleri...Şarkı söylemek istiyorum, aykırı makamlarda ve dudaklarımı utandırmadan. "Şarkı söylemek sesi güzellere mahsustur" yazıyor bir yargıcın arkasında.Ve bu ifade devrilmiş devrimci yanımı bir baharın üzerine yıkıyor. Eziyor bütün biriktirdiğim çiçek kokularını...

rengimi döke saça
sürüklerken geceyi
baş aşağı tutup
silkeliyor beni aydede
çocukluğunuz çıkıyor içimden
birde yaşadığımı
fisildayan paslı salıncak

neden susmadınız?
düştü işte bütün kuşlar...

bir salıncak sesinden irkilirdi gün..yağlanmamış makarası paslı zinciri..okuldan kaçar giderdim..kocaman çocuk oldun derdi annem..ama dinlemezdim..gırçç gırççç..kafamda kuşlar gözlerimde nisan..birde adını unuttuğum şehir..öteki çocuklardan hep saklandım o salıncağa giderken..çünkü ben onlar gibi serçelere sapan atmıyordum..Ay dişlerimi kamaştırır..bir ben onu öyle tanırım limon sarısı yani..

üstüste fazlaca kurgu ve imge..yine fantastik herry potter tadında fotoğraflar ve hayal gücü..okurken şiirle bütünleşmeye kalkarsanız çok yoruluyorsunuz..her mısranın altında bir çocuk var çünkü..ve çocuklar dünyanın en zor anlaşılan yratıklarıdır belki..

beğenilerimi bırakıyorum..günün şiiri olmaya aday duruyor

ve geceyi baş aşağı tutup silkelemek isterdim..ay ışığında yapmalıyım bunu..şairi sallarken evrenin salıncağı..ve anlamalı bütün yıldızlar aşağıda başka şairler de şairler yaşıyor

selam saygı sevgi ve muhabbetlerimle


şahan çoker tarafından 9/19/2009 4:10:21 PM zamanında düzenlenmiştir.

Bende bir zaman çocuktum..
Adımlarımda; çimenleri yeşil patiskalar,kuş cıvıltıları,kelebek kovalayışları,seyyar lunaparklar..


Sokağıma akşamın bir çöküşü vardı ki; bir yanım boza öte yanım şiracılar..

Annemin gülen gözleri..Babamın tokat vuran elleri..
Gözlerimde yetmişsekiz geleceği..
Coğrafya kitabımda açık seçik kavgalar;yalansız,hilafsız..



Bende bir zaman büyüdüm; ne yıldızın rengi yıldız, ne güneşin koynu sıcak..


``

Parametrelerden çok kültürlülük yeşerteceklerdi; gördüm, yapılanmaların hepsi birer çocuk asimilasyonuydu..


Artık bir yanılgılarıma yanarım, bir de çocukların yitmiş geleceğine..

Kİ bu dünya kuşlara da dar artık..




Eyvallah şairim

sessiz olun!
sesler sallanıyor...
kuşlar düşecek...


gecenin ipinde sallanırken
saçlarımı tarıyor zaten yok elleriniz...

gölgeme ilişiyor
yanıp sönen çocuk sesleri
hayallerimden devşirme
paslı bir salıncak
fısıldıyor yaşadığımı


telaşa düşüyor ay ışığı yüzümde
saçımın neresinde duracağını
şaşırıyor sönmüş yıldızlar


balkondan sarkan uykunuza
karışıyor eskimiş
insanlığınızın kokusu
katlettiğiniz çocuklar saklıyor
görmediğiniz rüyalarınızı


duruşumun ıssızlığında
pır pır edip sönen annemin sesi
size de söylemiyor o
sevdiğim ninniyi...


gitme vakti derken
ağzı yok bir çocuk
saçlarım ellerimi asılıyor
mavi kirpiklerim saplanıyor
kara düşlerinize...


rengimi döke saça
sürüklerken geceyi
baş aşağı tutup
silkeliyor beni ay dede
çocukluğunuz çıkıyor içimden
birde yaşadığımı
fısıldayan paslı salıncak



neden susmadınız?
düştü işte bütün kuşlar...

merhaba güzel insan kutlarım şiirini yüreğine sağlık iyi lki döndün sevginin kışlasına bahara dıurdu şiir
en güzel uçurmuşsun böyle kuşları sallanıyor hayat dallarda
gölgene işlemiş çocuk sesleri salıncaklar boşluğa sallanıyor parklarda
telaşa düşüyor ayışığı saklanbaç oynuyor yıldızlar gökyüzünde
rüyalatrımız gasp ediyor iyi yarı adamlar
susmadı insanlar kuşların döküldü etekleriden şiir havalandı
çok güzel bir şiirdi yorumların sıska kaldığı
aşksa
ayrılığı koynunda büyüten yalan
tek bir gülüştü
senden arda kalan

Kuşlar düşüyor çocukların çamurlandırılmış bahçelerine..
Şimdi gevşemiş cıvataları ağlamaya başlıyor tahtırevallinin...
Atlı karıncalar şaşkın...
Kapılar dışarıdan kilitemiyor ovuşturulan eller tarafından...

Kaleminize, yüreğinize sağlık sevgili ezher... Kutluyorum...

üstadım... içimi eritti şiiriniz... sizin gibi bir üstadın yorumunu almak benim için çok önemli... şiirimi dineyip yorumlarsanız çok mutlu olacağım. sevgi ve esenliklerle... leyla.

sessiz olun!
sesler sallanıyor...
kuşlar düşecek...


gecenin ipinde sallanırken
saçlarımı tarıyor zaten yok elleriniz...

gölgeme ilişiyor
yanıp sönen çocuk sesleri
hayallerimden devşirme
paslı bir salıncak
fısıldıyor yaşadığımı


telaşa düşüyor ay ışığı yüzümde
saçımın neresinde duracağını
şaşırıyor sönmüş yıldızlar


balkondan sarkan uykunuza
karışıyor eskimiş
insanlığınızın kokusu
katlettiğiniz çocuklar saklıyor
görmediğiniz rüyalarınızı


duruşumun ıssızlığında
pır pır edip sönen annemin sesi
size de söylemiyor o
sevdiğim ninniyi...


gitme vakti derken
ağzı yok bir çocuk
saçlarım ellerimi asılıyor
mavi kirpiklerim saplanıyor
kara düşlerinize...


rengimi döke saça
sürüklerken geceyi
baş aşağı tutup
silkeliyor beni ay dede
çocukluğunuz çıkıyor içimden
birde yaşadığımı
fısıldayan paslı salıncak



neden susmadınız?
düştü işte bütün kuşlar...





çok sevdim bu şiiri.

yazan yüreğe saygıalr.