Eylül Gözlerinde Düş...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Belliydi belki de eylül duraklarımız.. Üzerimizde parka, ayağımızda postal eylül romanlarını yazdık,bir yanı hep hazan, bir yanı hep hüzün kokuluydu sevdalarımız. Kan durmuşken insanlılığımıza, aç yatıyorken çocuklar, ağlıyorken başı yaşmaklı analar, ölüyorken sevgili,ölüyorken…..Behiyeler, Hüseyinler, Yusuflar..Diriliyor koca bir dram Deniz gözlerimizde..
Başından belliydi eylül, yeşil düşlerimizde…Sormuyorum rengini bile. O hep rengiyle geldi bize. Siyah bir gölge gibi otursa da içimize..Seyrine doyamadı kılığı düzgün, zikri bozuk beyin köstebekleri…çaldılar çocuklardan bakışlarını..şimdi hepsinin gözleri siyah…ama bilmiyorlar sevgili hala umutlar ak… benden yana çevir sevgili görmesinler eylül gözlerindeki sisi… ayrılıklar intiharda sevgili seni bırakmayacağım kavgam gibi sabrımı çoğaltıyorum bir güvercin kanadına yaktığım türkülerle adres soruyorlar bana sevgili adının başı kalabalıklar adresim dünya umudun bittiği yerlere taşınırım hep ondan bu denli göçebeliğim esmerdir yüreğim sevdalarım hala kına kokulu ağlar içimde Ortadoğu üşür kimliğim ne zaman üşüsem seni giyinirim siyanürlü bir düşe terk etme beni umutlar büyütüyorum yeşil acılarımda ayak altı eziliyor dağ rüzgarlarında beslediğim saçlarım horonum halayım kırma dallarımı sevgili sensiz bu kavgaya zararım koyma içimde çığlıklarımı ürkütürsün bütün kuşları ve ben çorak ve ben kimsesiz kalırım bir lodos ki böler her bir hecemi sus olur yüreğim sus olur dilim bu dünyanın en basık odasında bir sana çelimsizim bir eylül sabahını kanatıyorken zaman yetim kalıyor gülüş deniz kokuyor isyan sonra sen vuruyorsun kıyılarıma saçların sarı gözlerin hiç gidilmemiş bir orman öyle yalnız öyle sessiz öyle üryan gözlerini bırak bana giderken karanlık oluyor gece yolculuklarım korkuyorum nice gurbetler düşürdüm uzağıma ne ölümler yatırdım kucağıma çığlıklarım körpe bir serçe kanadında ağladı umutlar besledim dudak uçuklarımda bu kadar kesilmedim ölüme çağırıyorlar beni sevgili düşüm bile üşümüş bu üşümüşlüğe ölüm ne ki sokaklar kan revan her karanlık gölgede apolet damgalı ayak izleri fişlere girmiş künyelerimiz koca bir yalan gözlerime duran darağacındayım son bir sigara sevgili yakarken elin titremeli korkmak ayıp değil susmak bize yakışmayan nerde görülmüş ateşin üşüdüğü, avucuma düşen her kor yumruk içimde söndü kan durmuş sevgili insanlık kıblesine inanmıyorlar artık vicdan denilen sese düşürme eylül gözlerini bir de sen küsme sevgi kaya resim: Selda Salman ACAR |
Sevgimle.