Kırkyama Sevda
Mutluluk ahengine boyanır ruhum
Eteklerime takılır hüzün Silinir rengim, Siyaha çalar umut... Dikiş tutmuyor artık Solgun, kırkyama sevda Acıya sürgün verir bir selvi Nadasa bırakılmış, sönük toprağımda Yanık umutlar büyütürüm. Kadim dostum yalnızlık Usulca sokul koynuma Yüreğim ezelden ahraz Tut avuçlarında serçe bakışlı yüreğimi Yağmurumda ıslanırsın , sırılsıklam Yastayım... Dul kalmış bir şehrin yetim kızıyım Sokak lambasıyla şiir düşer kalemime. Gece karanlığına sergi, buz tutmuş yüreğime Çakılır sokak sokak kaldırım taşları Şimdi... Sussun zaman ve kan tutan iniltisi Karanlık... vedanın habercisi Ey Şems! doğ gecemin yamacından Haydi eritebildiğin kadar erit beni. Devrim Tülay Aydın 31.07.2009 "Şiirime yorumuyla güzellik katan sevgili dostum Züleyha Özbay Bilgiç’ e sonsuz teşekkür ve sevgimle..." Devrim Tülay Aydın |