Her şiir noktasız yolculukların kıyılarını izleyerek büyüyen bir adımdır. Her şiir kendi dalgasını izleyen, kendi yalnızlığını gizleyen bir dokunuşun içsel sanatıdır. Dudaklarımızdaki terli iklimlere sokuldukça isimsiz bir sevgili, her aşk kendi içinde büyüyerek aşacaktır engelleri…

Mavi bir iklimin içindeyim seninle
Seril yüreğime asil bir yazgı gibi
Ver yüreğine emri, dokun içime
Yaşamın resitali olsun elindeki asa.

Sonsuzluk bildirileri asalım yeryüzüne
Dudaklarınla aşk denen bilinmezi doku
Doğrama içimdeki o sancılı karanlıkları
Usumu sevişmelerinle bir başına bırak.

Karanlık ellerinden sonra düşsün içime
Sen dokunduktan sonra söksün şafak
Yansın isterse denizler, taş olsun yatak
Kanasın dağlar, aşkınla olayım helak.

Bilmem, seninle ne kadarım, kaç tartarım
İçimdeki hacmin daraldıkça ben kaçarım
Bas bağrına şiirleri, yüreğime koy ellerini
Bir daha sürçmesin sevdanın paslı dilleri.

Bir düş savaşçısıyım ben, silahım yok
Çağları deler sesim, göğsümde bir ok
Yokluğuna kefil anlar, yalnızlığım çok
Gözlerin tek rengim, ruhum seninle tok.

Selahattin Yetgin