GECE KORKULARINDAN
yetmiyor uyumak için, koyunları çit atlarken saymak, yetmiyor
şimdi beynimde en heybetli atları ile atlılar, binlerce cirit atıyor gece karanlığında üstüme salınarak gelirken, bir sıra uzak kavak ağacı dalgalı hayaletlerin giysilerine benzetir rüzgar, dibinden vurulan ışıkları sağıma dönsem boşluktur, solumda binlerce cellat kan içer gözlerimden artık büyüdüm masalı yırtar kendini, çocukluk günlerime dönerim yeniden alnımda bir anne dudağı unutturur kimsesizliğimi, kokusunu duyurmadan korkunun her hecesinden, bin yıldız sararım koynuma, güneş doğmadan …… uyurum (ama yetmiyor işte yetmiyor ellerini istiyorum ellerini, sok göğsümden içeri, sil terlerimi….) * kırbaç çığlıklı karanlık kuşlarını ben duyarım, denizler duymaz ama uyumamışsam eğer hala, bilirim ki yakamozlarda uyumaz kurşun askerlerimin boğulduğu denizde tanıdım onları, yani yakamozları ağlıyordum göz yaşımın izini sürerek, birden üstümde buldum dalgaları şaşırdım sırılsıklam, binlerce ışık olmuştu karanlık, tutuyordu ellerimden ay düşünce denize, çocuklar yakamoz olup fışkırıyordu oyun bahçelerinden ama bir hain zıpkın da öylesine aynı renkten parlar ki, ışığın aldatmasından açıl susam açıl demekle açılmaz dalgalar, kaçamazsın korsan filikalardan …… sıçrarım (hayır kalkma yanımdan, kalkma ayrılmasın omzumdan omuz başın ve sakallarımdan saçların….) * çocuk olup kaçsam düşlerime ya da hayalini uyutsam da dizlerimde kareleri katran kaplı bir bulmacadır, sensizliğin adı böyle gecelerde gözümü açsam tavan üstüme inecek, kalkıp sigara içsem odam duman altı bir an aklımdan çıksan ne iyi olur, şimdi seni düşünmenin işte, tam zamanı sözcüklerimi gitsem toplasam, yakamoz çocukların oyun bahçelerinden şimdi yazılacak şiir, ıssızlıkta ıslık çalan türkü gibidir, o da gelmiyor içimden yani sen bir çöl dansının yalnızlığı ve gecenin ayazı değilsin içimi donduran hasretsin bütün yaşam gibi, ilk satır başımdan önce ama geceme sığmayan …… uyanırım (yoksun, demiştim sana, işte yoksun bir tel saçın olsun, bir damla ter, yatağım sen koksun ne olur…) Cevat Çeştepe Korkuları yalnızlıklar doğurur..Yalnızlığı ise sensizlik.. Sensizlik korkutur beni. |