Bu şiirin hikayesi:

Aslında bu şiirin bir hikayesi var. Ama bu hikaye insanımızn ortak hikayesi. Buraya yazıp da başkasının hakkını yemiş olmayayım. Bu konuyla ilgili olarak herkes kendisinin kahramanı olduğu bir hikayeyi bulabilir bu şiirde...

Burun büker yergiye, bayılırlar övgüye, dev aynası az gelir.
Sırtlayıp da dağları, götürürler soluksuz, engebeler düz gelir.
Dalkavukluk asillik, engel değil onlara, üstelik de haz gelir.
Ana baba tanımaz, saygı sevgi nedir ki, bunlar ona vız gelir.

El eteğin öperken, sanki ona taparak; rehavete girdiler.
Düne kadar sızlanan, yavaş iken hızlanan, bugün resti gördüler.
“Ağam paşam” dediler, bir kamuya girdiler, amacına erdiler.
Mesele tamam artık, çeşmeler gürül gürül, musluklardan naz gelir.

Aldım alı ver gülü, çektim hemen düldülü, işler girdi yoluna…
Bakarım ben keyfime, altınlar sıra sıra, dizdirdim hep koluna…
Vatan kutsal bir olgu, gerisi hep angarya, bu da böyle biline…
Sakınmazsan sevgiyi, unut gitsin vergiyi, tavuk gider kaz gelir.

Anlayanlar anlasın, anlamayan iş bozar, adresedir sözlerim.
Ömür bitti bitecek; gönlümce bir güzellik, görmeyecek gözlerim.
Ağarma da saçlarım, söylemese dillerim, bükülmeden dizlerim…
Alır sazı eline, şakıyıp bülbül gibi; bir güzelce vâz gelir


(Konya/2009)