HAYAL DÜKKANI...
Hayat yokuşunu çıkarken,
İhtimali geçince Gerçek pasajından sağa dön. Kısmet durağına varmadan Hayaller satan dükkân. Gir düştüm içeri, kapıyı çalmadan; Ver dedim amca bir tutam, Jandarmalar basmadan! Beyaz atım hazırlandı, Ardımda çocukları memleketimin, Düştük peşine beyaz güvercinlerin. Baharda sabitledik mevsimi, Ve teke indirip umudu, ‘İnsan’ koyduk onun adını... Aşkla tutuşturulunca mekân ‘Boşuna geçmişim’ dedi zaman. Saatler tekbiri vurup, Semaha kalktı yelkovan. “Gök gürledi, yer yarıldı, Güvercinler ürktü, Beyaz atım beni attı. Ah be satıcı amca, Verdiğin hayal bozuk çıktı! ” m.abdırgan |
BEGENIYLE OKUDUM YÜREGINE SAGLIK