Ölü Yazar'asisliydi gece sizsiz hecelerin içinden çıkıyordu kelimelerim ruhuma bölünmüş parçalarınızla uğraşıyordum ve ondalık paydalar yaratıyordum kendime sizsizdi gece ben geçerken kendimi başkalarının şiirlerinde dize dize ayaklarıma kapanmış surları yıkıyordum bile bile ah akılsız başım karmaşalardan usumu koruyan taş yığınları şimdi üç beş ruhun hesabına kum olmakta ve ayak parmaklarımın ucunda zerreler adedi dağılmakta ne yaptım ben düşünüm arazileri beklerken düşkünlüğüme ters düşen düşler ektim kendime yediveren diye yedi verdi ellerime yedi anlamsız sancı bölünmüş acıların güneş yanıklarını sardı tenime siz yaptınız gömülürken ben kendime kendime toprağın dibine siz başım dediniz ben ruhum yine de neden durmazsınız ve sonsuz iç çekişler getirirsiniz kelimelerime ben bitiyorum bakın gece de bitmek üzere aydınlıktı gece sizsiz dizelerin içinden çıkıyordu kelimelerim yıldızlı şiirlerin içinden ulaşıyordum kendime z&y |