Seyyah tut elimden
Evvele sarılmış bir öykü kurcalıyor beynimi
Derdinden sancılar karıncalanıyor
Aslında ahir bir zaman bekliyor beni
Tart ve öldür şimdilik düşüncelerimi

II

harflerini sayacak olsam
bir deniz boyu gitmem
bir martıyla konuşmam gerek
biraz düşünmem
biraz bölünmem
biraz da ölmem gerek

sen anlarsın beni
ruhumda telaşlanan şehri
yutkunduğumda boğazımdaki düğümü bir sen bilirsin
ve bir sen dinlersin
şiirlerimin bitmez bilmeyen endişesini

şimdilerde ben endişeleniyorum
tutmayan ellerim kalemi yitirmiş
kalem kendini unutmuş
yeminli yazmamaya
şimdi silik bir hatıranın kelamını yazıyorum
siline siline eziliyor kelimelerim
ve kendi ruhumdan bir şiir yaratıyorum sana

tut elimden seyyah
ve götür beni bir farklı alacaya
dilimde kilitlenen ne kadar kelime varsa
aç birer birer
ve sakla dipsiz kuyularda

onları bana verme asla
unuttuğum bir kaç şeyden olsun
ve bana istanbul’u hatırlatma
ruhum parçalanıyor diyorum sana
her seferinde bir şiir yazamam
kendimi anlatamam ve seni sığdıramam satırlara


farklı bir dünya çiz bana
şapkanın içinde saklanan bir gülüş beni beklesin sabahlarda
ve sen anla
bu şiir sana çekinmiş bir ülkenin mavi prensesinden
sussuz kalmış bir deniz ortasından
sen uykudasın
uyukluyor kelimelerim ardından


Ayortis’i yazan adama...




02:16