BÝR ÖÐRETMENÝN, ÖÐRETMENLERE MEKTUBU
Yakmayýn sözünüze, ateþ yüklenen korlar
Çiçeklerim solmasýn, yeþertin hep onlarý Çaðlayan dilinize, deðsin bembeyaz nurlar Çiçeklerim solmasýn, yeþertin hep onlarý Öðretin onlara hep, umudun renklerini Kurmayýn kalplerine, siyahýn denklerini Toplayýn gözlerinden, cevher hevenklerini Çiçeklerim solmasýn, yeþertin hep onlarý Titreyen dillerinde, yýldýz türküsü yansýn Anadolu’m onlarda, buram buram uyansýn Kalmasýnlar çöllerde, kalpler göðe dayansýn Çiçeklerim solmasýn, yeþertin hep onlarý Rahat býrakýn dostlar, hayalleri kursunlar Bir güç toplayýp aþkla, elemleri yarsýnlar Iþýldayan gözlerle, neþeleri karsýnlar Çiçeklerim solmasýn, yeþertin hep onlarý Pýrýl pýrýl canlarý, sarmasýn kýzýl alev Ýçlerinde sevgiler yaþatsýnlar hep dev dev Nazlarý yýðsalar da, sev onlarý aþkla sev Çiçeklerim solmasýn, yeþertin hep onlarý Açýlan mektubumu, þimdi sizler okurken Hislerinize bir bir, yürekleri dokurken Artýk söz gümüþ deðil, maalesef bakýrken Çiçeklerim solmasýn, yeþertin hep onlarý |