O… (Eskimiş Denemeler )Mangal gibi yüreği vardı Sıcak Usulca ısıtan fakat yakmayan… Sanki İncitme olduğunu düşünürdü yakmanın… O’nu tanıyanlar İliklerine kadar ısınırdı dost gülüşünde… Sevgi kaplardı yüreklerini Kor gezinirdi Saç telinden tırnağa Al basardı her yanlarını fakat incinmezlerdi Yanmazlardı… Her sevdim diyeni içine alan Ayrılık sonrasında unutmayan Derya gönül-lü… Sanki İncitme olduğunu düşünürdü hayır-ın… O’nu tanıyanların hepsi Umut kaplayarak yüreklerini Olmaz-ı söylemeksizin dile getirdiği Neden olmaz Niçin olmaz-larını anlamaksızın Sevgisinin büyüsüne kapılırlardı… Belli etmezdi O’nun da biten-leri vardı Bir an bile unutmadığı Sevgi ile sakladığı biten-leri… Biten dostlukları Anı olur dökülürken ağzından Gözyaşları Sanatçı ustalığında sıvardı kirpiklerini Biten dostluklar için dilinden Kötü söz çıkacak diye korkardı Anlaşılmazdı… Bir kadın tanıdım şehrin birinde Yaşamayı O’nunla sevmeye başlamıştım Gülüşü gül Bakışı sevgi seli… Kıskanmadan Tüm dostlarını O’nunla O’nun gibi paylaştım Yüreği mangal gibi Öylesine ılık Öylesine içten Öylesine dost ki… 17 Mart 2003 / 14. 08 |