YAZMAMAK ELİMDE DEĞİL…desen ki yazma göz görmüş gönül sevmiş sevdalım demişim istemesem de şiir düşer satırlarıma… desen ki sitem inanmazsın ne desem ay-ın aksi suya düşmüş su kıyıya vurmuş bir avuç su alıversem içsem tuzu yaksa beni tıpkı sen gibi yüzüme sürsem birazcık serinlesem çare olur mu? özleminin acısına… en yoğun duygularım güldürürdü seni razıydım her yakıştırmana hala mı aptal aşık hala mı deli yüreğindeki kör noktada saklıdır adım susarım kızamam inkârlarına… alıştım canım incitsen de baharlarımı sen yaprak döken ağaçları severdin ben çınarları bu nedenle sana bıraktım ben ile başlayan ve haklıyım-a giden yol arayışlarını bana mı? bana patika kaldı sen dolu ve nergis kokulu korkmadım vurdum kendimi hasret dağında… umutsuz bir düş gecenin hangi anında girer uykuna “cız” denilen deyim imge böyle bir anda dokunur mu yüreğine? en olumsuz ekleri peş peşe eklesen de çiçek verecek tohum yaşadığın her yıl gelecek ilkbaharda… desen ki yazma gün yirmi dört saat geceyse bana ay üstümde asılı başucumdaki resmin anılarınla dolu adını yazıyorsun ya her gece rüyama istesen de istemesen de şiirlerimi bırakırım satırlara ardı ardına… |