Bir sarı cüceyken
1,4 milyon km. çapla
sarı ana kol yıldızı Güneş
beslendi içindeki Varidat’la

İznik elinde bağrı açık yalın ayak
o “Boyu küçük
sakalı büyük
sakalı ak “
ipi sağıyordu boynundan
Güneş’e yaslanarak
Şeyh Bedreddin
Güneş’ten yeryüzüne akarak

Teri yağmur ılgın akar İznik Gölüne
erguvan olur hanelerimiz
mimoza kokar denizlerimiz


Her dizede oyulan kayaya
“ Hep bir ağızdan türkü söyleyip
hep beraber sulardan çekmek ağı,
demiri oya gibi işleyip hep beraber,
hep beraber sürebilmek toprağı,
ballı incirleri hep beraber yiyebilmek,
yârin yanağından gayrı her şeyde
her yerde
hep beraber!
diyebilmek
için”
Bedreddin
“Varidat’ı ; yazıyordu
kalemini Güneş’e banarak




200 milyar yıldızlı ziynet
Samanyolu gökadasının
zaptedilmiş Güneş’inden geliyorum
müridi olmuştu
Bedreddin’in
Nazım Hikmet


Hopa’da hücresinden
görünmez Sinop Hapishanesi
görünmez gökyüzü bu gece
deli dalgalar duyulurdu sadece
sıçradı Serez’e
düşlerinin çengellerini yıldızlara asarak
yalınayak basarak denize
Güneş’i gördü çıplak bir ağaçta
asılı

Bir dost gibi yaraya merhem olan
zamandan
bir düşman gibi boğuyordu
ilmik ilmik
yılan

Gülen
Mehemmed Çelebiler çağıdır vakit
her bir yüzyılda
karanlıkla üreyen
tımar has zaamet


Fetva ile başı vurulurken
akınla zaptedilen ateşin
denizde salkım salkım
söğütle kanını sarıyordu Güneş’in
Nazım Hikmet


Başı eğildi yıldızların
bu yağmuru bitmiş çağ
güvenilen dağları kar boran
İsa’nın doğmayacağını bilen pir
Ahmed’in kaçıncı
dedesinin gördüğü
ağaç gölündeki ak sakallı ihtiyar
yerle göğün aşk ile sarılışındaki
tan kızıllığı Güneş’e bakarak

“ Bedreddin doğuyor
yüreklerde
doğacak
etsiz
kemiksiz
bıyıksız
çıplak ”
diyordu “çıplak”

Bedreddin
doğacak