GÖZYAŞLARI DİZİSİ
belendiğin toprağa saklı maşallah, saklayacaksa seni nazarlardan
akmasa da olur dendi musluklar, nasılsa korunacaksın hastalıklardan hani kuruduğunu gördün ya bir sabah, bahçeye elinle diktiğin fidanın sebebi de bu oldu işte, döktüğün ilk gözyaşının. ……………………… köyün delisi deli gibi koşarak geliyordu, bir ateş topunun dünyaya çarpacağı ise hep söyleniyordu. kış dediğin yol vermez, bin yıldır aynı beyazdır ülkemde yılın yarısı okumasa da olur dendi çocuklar, bekler yazılmamış defterlerin ilk sayfası ama bir gün kaval yelleri alıp getirdi önüne bir yaprağını gazetenin gözyaşınla ıslandığını gördün, tertemiz mendilinin. …………….. köyün delisi meydanın ortasında bağırıyordu, gördüm elini, donmuş bir çiçek renginde bana bakıyordu. ani ölüm zamanları beslenir, besmeleyle açılan vardiya kuytularında akmasan da olur dendi alın terine, içi posa dolu sandıklar yola çıktığında hani felekten çalacağınız gecede adı yazılı değil miydi bu arkadaşının şimdi gözyaşın can suyu oluyor, üstündeki toprağının. …………….. köyün delisi senden şaşkın, bir şey anlamıyordu, fabrika bacalarında asit tozunu yutmuş cesetler tütüyordu. bildirimsiz kaçaklardır hep, ulaşılması zor sevdaların kimlik kayıtları okumasan da olur dendi sevgiliye, nasıl olsa biliyorsun yürekte yazılanları ama samanlığın seyran yanı çok geçmez külüne döner yangın yerinin göz yaşların yüksek duvarını örer, yaşamdaki pencerenin. …………….. köyün delisi artık yatağını-yorganını topluyordu ateş topu dünyayı delip geçmiş, yapacak bir şey kalmıyordu. söz etmedik ama bulutlara kaçan uçurtmalar ve artist fotoğraflarından olmasa da olur dendi masallar, yarınlar için bir şey bekliyorsak çocuklardan asla yakalanmadan kıskaçlarına ve karanlık gecelerine geçmiş günlerin topla ne kadar gözyaşın varsa henüz bükülmeden bileklerin. …………….. köyün delisi ıslak ellerini son kez güneşe uzatıyordu aydınlık yarınlar için, yarınların çocuklarına güneşi veriyordu. Cevat Çeştepe Ağladık, elimizden kaçıp mavi bulutlara saklanan uçurtmamızın ardından. Oysa o uçurtma bizim de özgürlüğümüzdü, korumalıydık ….. Ağladık, arka cebimizdeki artist fotoğrafları çalınınca birileri tarafından. Oysa o fotoğraflar ışıklı hayallerimizdi , saklamalıydık …. Ağladık, ağladığımızla kaldık …. Şimdi, dökülen gözyaşlarımızı toplayıp avucumuzdaki güneşte kurutacağız. Yarınlarımızın çocuklarına, içinde gözyaşı olmayan bir yeni dünya bırakacağız Umarım geç kalmadık … |
Mutluluklar...