CAM KIRIKLARI
son hazan mevsimimde yol sürdüm
içimde maziden ince sızılar ne yöne baksam cam kırıkları gözlerimdeyse hep ıslak anılar uzun yolculukların yorgun izleri yapışır ellerime ne yapsam nafile zebaniler terketmezler gecemi ayrılıklar ölümdür nazarımda demiştim dinletemedim sersefil sahnelerde bir ömür figüran izleriyle yürüdüm bir dostun vedasında kimi gün kimi gün ölüm döşeğinde bir acı söz gibi döküldü yüreğime cam kırıkları her bir dokunuşlarında yeniden öldüm yeniden tazelendi dertlerim cam kırıkları topladım saklı bahçelerden bir ömür boyu cam kırıkları topladım eski çerçevelerden |
yüreğimize batsada o kırıklar hayatımızın anlamı değilmi....
saygılar güzel arkadaşım...