KIŞA YAKARIŞ
Kar dolaştı sessizce gergefinde gecenin
Ölüm düştü önüne ters esen rüzgârlarla. Kâbusunda kayboldu bu kara bilmecenin Bir kelebek misali gökten yağan karlarlarla. ________Ömre kışı getirdin işledin nakış nakış ________Buradan gideceksin bilmem hangi yana kış? İlkbahara ilk adım değil miydi amacın? Doğaya gebe kalan toprağı canlandırmak? Ölümü kusuyorsun üzerine muhtacın Korkunun kokusuyla akıyor şimdi ırmak. ________Vakitsiz ölüm verdin ondan bu ağıt yakış ________Kalemime kan düştü uyuyor mu kana kış? Düş toplarken çocuklar gecenin kanadından Zehir sızdı bacadan karanlık ecel döktü. Umutla bahsederken ölüm akan adından Gözyaşları kurudu soğuk bir buğu çöktü. ________Göğe uçan kuş gibi bacadan koşan akış ________Soğuğundan mı korktu sebep oldu cana kış? Uzaklaştı ufuklar kara tren hızıyla Ateşli basamaklar önlerinde yükseldi. Daldı sonsuz uykuya yürek yakan sızıyla Gözlerde coşan neydi, bu nasıl büyük seldi? ________Azametin bu muydu cana ölüm bırakış? ________Sen gidersin kar yağar her zaman vatana kış. Kartopu oynayacak, koşacak, kayacaktı Senin düşünden çalıp düşecekti bahara. Kardelen gibi kalkıp yılları sayacaktı Işıkları söndürdü beyazdan tüten kara. ______ Daha önce gördün mü böyle değişik bakış? ______ Kaç cana sebep oldun yakıştı mı sana kış? ________________________________AFET KIRAT MUSTAFA ZORLA’YA yorum için teşekkürerimle |