GÖNÜL SULTAN
Gönül sultan olmuş dinlemiyor söz
Keyfim ve kâhyam diyor Umurum da mı senin dünyan Dillere düşeriz desem de Dinlemez anlamaz Ne lâftan ne kelâmdan Aldı yine hükümdarlığını eline Taze baharı doldurdu ciğerlerine Gidecek göçmen kuşlar gibi yaban ellere Ne dertler açacak yine kendine Gazel okuyor almış sazı eline Ağustos böcekleri gibi Gülünç olan tahtı virane Gönül bu ya sultan olmuş kendi kendine Ben çiçek yetiştirmeye çalışıyorum O zararlı otları amaç ediniyor bahçeme Nefis kör dünyayı versen… Doymak bilmez Hep alacaklı garibim Vermek istemez Asır asır değişmiş insanlık Değişmeyen gönüllere taht kurmaya Çalışan bu sultanlık Gün gelince öğrenecek Bütün hazinesi Bir parça kefen bir avuç toprak İşte o zaman bu nefsin aç gözü doyacak… SELMA ARDIÇ TAN (10/04/2009) |
saygılar sunuyorum.