ZiRVE

—Sayın Muhsin Yazıcıoğlu’na

Sonsuzluk kapısını nihayet araladı
Sureti güzel demek manidar Muhsin adı
Zirvelere çıkmaktı hayat buldu muradı
Sebepler perde perde gurbette kaldık bizler
Arzular azap olur vuslata varır izler

Her şey aslına döner hükmü hâkim yürürken
Dünyayı bir gölgelik nazarında görürken
Hakikat zirvesinde son nefesi verirken
Seyreyledi tertemiz bembeyaz karı gözler
Gurbette olan insan asıl yurdunu özler

Her anı hazan vurdu takvim saat savruldu
Türk illeri yas tuttu ateş düştü kavruldu
Yer buldu gönüllerde Büyük Birlik Kuruldu
Ölümün karşısında tükendi kuru sözler
Âmine âmin kattı el açtı nurlu yüzler

Kartalla kanat açtın göz dikmiştin göklere
İsmini ikram ettin isimsiz bebeklere
Çiçekler seni okur konan kelebeklere
Karlar seni kapatıp koynuna alıp nazlar
Vardır ki bir Hikmeti dağ taşlar seni gizler.

Yaratana el açıp Gözükara’m yakardı
Üşüdüğün bilseydi neyi varsa yakardı
O gülleri atarken tebessümle bakardı
Ruhuna bir Fatiha okuyup salın sizler
Hayırla yâd edelim dostlardan bunu gözler

Seyr ü Sefer (sh. 168)

Mehmet Gözükara