Bulutların Arkasındaki Güneş
Gençliğimde fırtınalar kopan bu yürekte
Şimdi kendini durgun sulara attı Gün geçtikçe yeşeren umutlarım Gelecekte hazan mevsimlerine bıraktı... Sonu olmayan yaşam ve ölüm çizgisi arasında Hayatımız tiyatro sahnelerine çevrildi Gülsem hayata, mutluluğumuzu kıskananlar oldu Ağlasam bu şehirde, arkadaş dediklerim sırt çevirir oldu. Anladım ki hayata sarılmanın; paylaşmak olduğu, Sıkıntıya düştüğümüzde çareyi; güvendiğimiz arkadaşlarda aramak gerektiği... İçimizdeki sızının, bize ve insanlara fayda sağlamadığı, Üzüntülerimizi kalbimize gömerek, Bulutların arkasından güneş gibi süzülmeyi öğrendim... Arda KARANFİLOĞLU |
saygılar