Ben sonbahara girerken...(28 Ağustos)

Baharın biten kokusundaki yapraklarda,
Yüreğimi rüzgâra teslim ettim
Esen deli zamanın fırtınasında,
Hazan mevsimlere aktım
Yorgun sararan düşlerimi yağmurlarla yıkarken
Göçmen kuşlarla birlikte yarınlara yolculuğa çıktım...


Zor/dur yarım kalan aşkın ayrılığı düşerken şehre,
Çekip gitmek kolay değildi
Anılar silinmezdi hafızalardan
Bel bağlardı küflenmiş duygulara
Düşünürken iğne gibi acı verirdi mutluluğu,
Derin yara izlerini geçmişten taşırken...


Gitmek kolaydı, peki kalmak?!
.... onca yaşanmışlıklara rağmen kalmak,
Ne azap verirdi gönül, yüzündeki aynasından
Gurura yenik düşerdi, benliğinin kırılmaz gücü
Prangalar vurulurdu özgürlüğüne,
Sineye çekilirdi hasret ile nefretin grimsi büyüsü...

(3 ay sonra)

Sen doğmuştun karbeyaz ruhunla, nefesime... (29 Kasım)

Acılarımın üstünü bembeyaz örtmüştün
"Sus! Konuşma, Tanrı’nın Melekleri üzülür sonra" demiştin
Buz kesilen kalbimi, sıcacık, tatlı bir tebessümle çözmüştün
Katılaşan buz kütlesi bedenimi, hayata döndürmek için
Bir kızaktan kayarak yıldızların kucağına atılmıştık
Puslu ve karanlık gecelerde ayışığına sarılırken;

"Yıldızlar her zaman yakınımızda ve uzağımızdaydı.."