Ertesi gündü
Hayal aldı beni, Sevda’nın yanına gittik;
Müşterek ’SEVDA’nın üstüne bahse giriştik
Ben Hayal’in dediğini yaptım
Sevda’nın üstüne yarıştık

Aman tanrım kim tutar Sevda’yı
Arkasında bıraktığı toz duman
Göremezsin Sevda’yı
Namlunun ucundan yeni çıkmış mermi çekirdeği
Hızlı bir kurşun,

Hayal’in sayesinde kazanmıştım yarışı
Çünkü Hayal profesörü sayılırdı bu işin
Ben ise acemisi

Lakin Sevda kan ter içinde
Ayak parmak uçları kızarmış
Yare bere içinde kalmış
Yorgunluktan yığıldı kucağıma ’SEVDA’

Kazanmıştım ben bahsi
Nasıl bakmazsın sızlayan yerlerine
Baktım sardım sarmaladım her bir yerlerini
O sadece bana gülümsedi

Daha ertesi gündü bizi çağırdı Sevda
Bir güzel çeki-düzen veridi kendine
Baktı saatine üçe beş var dedi!
Bu kez Hayal yoktu yanımda Umut vardı
Sevda aldı bizi bir nehir kıyısına
Vardık nehir yatağı boş
Damla desen su yok

Soyundu Sevda orda yanımda
Kaynağından taze akan su gibi berrak beyaz mı beyaz
Akça- pakça
Tekrar tekrar bana gülümsedi
Benden sana fayda yok ’vazgeç’ dercesine

Sonra saatine baktı ’SEVDA’
Zamanı geldi dedi yarışmalıyım
Bu kez Umut’un dediğini yaptım
’SEVDA’nın üstüne bahse tutuşmadım

Kemal Keçeli