AYAZ -3
Sen Ayaz;
Canımı alan bir sevdanın yıkık mihrabıyla geldin Buzul cehennemimden tutup çıkardın ve koşulsuz sevdin Alıcı kuşların tırnaklarından topladın parçalarımı Nisan yağmurlarında vaftiz ettin hırçın anılarımı Kimi sevdin diye sormadın bana Ayaz Sadece sana dönmemi bekledin Karlar yağdı üzerime,üşüdüm,ağladım Sen bilmedin, ben bir Ay’da sürgün yaşadım Kardelendim,o ise acımasız bir güneş Ölümü bile bile karları deldim Yüzüme değdi ışıkları ve ben...Öldüm. Ellerinde taşıdın beni Ayaz,meleğin oldum Ben yeniden,senin gözyaşından doğdum Ayaz; Saçlarıma ay tozu serp Yak naaşımı aşk ateşinde Nirvana ululuğunda terk et beni Lara’dan Düden’e dök Izdırabımdan bir mabet dik Ama ne olur Ayaz İçeri sevmeyenler girmesin Kapıda bekle Üzerimi sevdanla ört Dağlanan yüreğimi kimse görmesin Ayaz...Ölüm de beyaz. Saçlarıma değen güller kadar en az |