CEHENNEM
uzaktan yakından imasız kötüye çıkarılmış adı
kendisiyle yaşıt veya kendisinden yaşlı gölgelenip eksilmeden, daha derin öteki,ölümlü aşklardan başka küçük bir kıvılcım,koskoca bir ateş mistik,platonik dizginsiz günler kutsanmış hüzün ve acı,ihtiyar kurt imparatorluk tahtları,kurnaz papa yolun yarısında yolcu seneler sonra bir kere daha asi mahkum edildi 3. idama sürgünler büyük bir ümitsizlikle dağılır kötümser biraz da mağrur dümensiz tekneden farksız hor gözle bakmakla kalmadılar ne geçmiş kaldı ne gelecek çiçeği solmuş adaletin Tanrısal arzu buyurmakta -- ben gidersem kim kalacak? kendi kendini cezaya, ateş şehrine en derin yerinde buzlara gömülü düş ve masal ülkesi günahlar ormanından kurtulmak için çırpınır geceden sonra gün doğar,ümitle kötüler ışıktan kaçar insan kötülük yoluna farkına varmadan girer akıl denilen nimeti kaybetmiş insan cehennemden sonra yaratılmıştır ödüle layık cezaya müstehak dünyada hiçbir anı kalmamıştır varlıklardan alev gözlü zebaniden Adem’in kötü oğulları korkuları arzuya çevrilir merhamet suç hatta günahtır eşine az rastlanır övgü nutukları akla sığmaz deha despotizme karşı kinini döker ateşli ihtilaller baş ucunda ışık saçarak döker yüreğini kesin ve veciz bir mantıkla içinde özgürlük sevdaları acı tenkitler,keskin hicivler zaferin parlaklığını soldurmuş cinayet ötekine bırakılır kendi ölümüyle –boş bir ümide- bir tablo taslağı duyumlar haz ve acı ile sunsun mavilikler ertesinde yanılsamalar,simsiyah hükümler zekanın akıl almaz devinimleri hayvan soyları toplulukların karakter oyuncuları insan soyunun malı, deha sahibi yanılmayı hiç kabullenmez inanmak için yaratılmış hakkından sessiz vazgeçer,atından imtiyaz tanır günden güne artan elem hoppalık ile züppelik arasındaki alışkanlıkla söğen söğene İblis’e incelilği seven hüzünbaz sesler gayet titrek,dalgın küçük parçacıklar aşk denen tutku fırtınası oyuncak olunmuş hazan yaprağı,savrulmuş;baygın günahları tayinle görevli şeytan kasırgalar hakimi arzuyu akıldan üstün tutan şehvet kendi yüz karasını örtmek için aşık olmakla günaha girmiş şüphesiz ve ayrıklarından kızıla çalan karanlıklar içinde kana boyanmış;nazik,merhametli insan asil kalpleri çabuk fetheden pürüzsüz duyguların esiri ruhlar rüzgarla savrulmakta – sızı acılı akıbete sürükleyen ne büyük arzulardı istiğfar etmeden sefalet içinde mesut anlar yalnızdık. konuşamıyorduk hiçbir şeyden göz göze geldik. rengimiz uçtu o nokta yendi bizi , ürperdik dudakları; dudaklarımın üzerine mühürlendi tırnaklarıyla günahlarını yüzmekte kulakları sağır etmekte ulumalar aşk: köşelerde usulca can çekişmekte dört duvar çığlık kabul ve ret manifestoları Tanrı’ya tapar gibi tapınmış insanı andıran boş kalıplar neredeyse ölecektim en kara ruhların arasında söylenecek sözüm verecek cevabım kalmadı cehennem büyüdü gözlerimde yüzümün çizgileri silinmiş,dökülmüş duvarlardan |