BEDALİZA
Öksüz kalmış çocuklar gibiyim bu şehirde;
Yetim ve üryan Kalbimi pazara koydum üç kuruşa Tenim aç ruhum aç Aç bana cehennemin kapılarını Dipsiz kuyulara göm Göm ki nasıl sever nasıl yok olurmuş insan Küllerim savrulsun dünyaya Matemimi kimseler tutmasın Ruhuma lirik bir şiir damlatılsın “sevgilim” yazılsın mezarıma rüzgar tatlı tatlı esiyordur şimdi oralarda kokun toprağa işliyor dirilmeye vaktim yok o şarkı hâlâ seni anlatıyor buralarda farkına varamadım senden cehennemin beeeedaaaaaaaaaaliiiiiiiiiiizaaaaaaaaaaaaaaa………. “benim cennetim de cehennemim de sensin” beeeedaaaaaaaaaaliiiiiiiiiiizaaaaaaaaaaaaaaa……… sesim kısılıyor tanrım… öldüreceksek biz öldürelim; dirilteceksek biz diriltelim birbirimizi mühürleyelim kalbimizi anahtarını peri kızına verelim ya cennetin baş ucuna assınlar ya da cehennemin en dibine atsınlar gidelim buralardan kimsenin olmadığı bir yerde kaybolalım ben bu şehirde taşların dilini öğrendim lodos yüzümü yalarken/ bir vapur yanaştı iskeleye çığlıklar birer ikişer doldurdu kaldırımları sözcükler damlarken düşüncelerin karanlığından gitmek, mühürlenmiş dudaklarından; vazgeçmek kadınlığından senin öksüz çocuklar gibi, donuk bakışlarda Ankara 2006/ kasım |
uğuruna yazılmış bu anlam dolu kelimeleri...
kutlarım şairini, sevgilerimle...