Yar Toprak ve Biz
Yar Toprak ve Biz
Fakirdik umutlarımızı çoğaltırdık hüzün bahçemizde ellerimizde menekşe tohumları ve gül kurusu gözlerimizle örselenmiş yüreğimize basardık yarin katrankarası bakışlarını en haşin rüzgarları bile çatlatırdı arzulu dudaklarımız ve biz bir yari öperdik alnından… bir de toprağı onurluyduk yüzlerimiz ak düşlerimiz yalınayak yürürdük kekik kokulu dağlarımızda gözyaşlarımızla yıkanır, sabırla büyütürdük aşkımızı şehvetli nazarlarımız olurdu yarin sinesine sinesine saplanan yağmur kokuluydu sevdalarımız ve yağardı gurbetimize kıldan inceydi ve kimseye eğilmezdi boynumuz ve biz bir yare eyvallah derdik… bir de toprağa susardık dolunaylı gecelerde ölümüne koşardık sevdiğimize yar kokulu mendilimize sarardık ana eli sıcaklığındaki azığımızı alın yazımızdı suskumuz ve güneşleri saklardık heybemizde ve gözlerimizle vurur, yüreğimizden vurulurduk sevdiğimiz uğruna Habil, yazgımıza sebep İsmail olurduk ve biz bir yare kurban olurduk… bir de toprağa ölümüne severdik Ademin İbrahim yürekli çocuklarıydık sığınacak bir Rabbimiz özgürlüğe adanmış sevdamız ve bir de mangal gibi yüreğimiz vardı bizim tefekkürü dost edindiğimizde gem vururduk şeytanlarımıza sevdik mi Allah için sever ölüme onun için giderdik ve yeniden dirilmek için hep on sekiz yaşında öldürüldük bedenimiz yar ve toprak kokusuyla gömülürken biz bir yare kefen olduk…. bir de toprağa H.Ali Aydın 13.02.2009 |