408-HİLMİNE RAM OLURUMZamanı durdursam da, geçmişi getiremem, Gün batımı gurupla, gözyaşını silemem, Ruha nakşolmuş resmin, duvardan indiremem, Dağlarına bakarım, karların bana küskün, Ezilmiş avucunda, korkusuz sarmaşıklar, Hazan inmiş bahara, örtmekte karanlıklar, Kandiller tek tek sönmüş, kaybolmakta umutlar, Köyüne ben gelirim, güllerin bana küskün. Zehir yüklü yağmurlar, yağmakta üzerime, Sensizliğimde resmin, yar olmuş gözlerime, Özlemin kor alevi, dokunur sözlerime, Sokağından geçerim, taşların bana küskün. Fikrimin yaraları kanıyorken beynimde, Bir sevda baharıdır, asi rüzgâr deminde, Hicranın kanatları, gizlenmiş senliğinde, Sabahına doğarım, günlerin bana küskün. Kilitlenmiş kapılar, mazgalları kapanmış, Beton zemin derinden, yer yerinden sallanmış, Öz benliğim ruhumdan, hiçliğiyle utanmış, Vuslatını sorarım, hayalin bana küskün. Aşkına hicran katıp, bırakıp gittin burdan, Dimağı sarmalayan, sanki Yakuti kordan, Bir özlem ki kopmuyor, ne Sina’dan ne Tur’dan, Yokluğunla eririm, çöllerin bana küskün. Cemre düşmüş toprağa, mevsimim senin vaktin, Erişilmez hayattan, Kaf dağından söz ettin, Merama derman iken, hiç olup yoka gittin, İzine ses katarım, harflerin bana küskün. Lutfunu gizlemişsin, gözlerinin rengine, Hilmin ile yazmışsın, sevda olan ismine, Yoğurup saçlarınla, desen desen cevrine, Ecrine ram olurum, yaranın bana küskün. Sonsuzluğa son nefes vermez miydim uğruna, Örgü örgü yarınlar dökmez miydim yoluna, Zamansız yıldızları, takmaz mıydım saçına, Lalezarla yanarım dillerin bana küskün. Elinin çizgisine doğmamış şafak koyup, Rüyana gömülerek, hayalleri unutup, İğneli fıçılarda varlığını soluyup, Mananla yoğrulurum, anlamın bana küskün. Zülüfünü gamzene, sarıp ta tutma dedim. Ellerini koynuna, koyup ta bakma dedim, Gönlünü siyahlara, katıp ta yakma dedim, Narınla od olurum, külhanın bana küskün. Şahin HANELÇİ 08.02.2009 ELAZIĞ Fotoğraf Cemile Haşimoğlu’na aittir |