733- GÖLGEMİ İLMİNLE ÖRDÜM
Hakk’ı Hakk’dan sunan bana yarandır.
Sevdayı, üstüme sema burandır. Gönlüme taht kurup, ecrim durandır. Âlemi dünyamı nurundur saran. Bilinmez künhünde cüzünü gördüm. Yanarken, gölgemi ilminle ördüm. İkrarın hükmüne, anlımı sürdüm. Âlemi dünyamı nurundur saran. Mecrandan öteye giden taş olur. Kahrında narın yok sevdan aş olur. Kamerde hilalin yara kaş olur. Âlemi dünyamı nurundur saran. Atıfet hilminin, mülküyle koştum. Gonca gül zülfünün ceminde hoştum. Lahuti sedanla güftende coştum. Âlemi dünyamı nurundur saran. Varlığın mutlaktır, Ben’imle yandım. Şekle muti olmaz doğrunla kandım. Ekmeğin ihsandır tuzuna bandım. Âlemi dünyamı nurundur saran. Divanın destine, hem’le eriştim. Kıbelgâh ruhunda, harla geliştim. Hakikat deminde, kalarak piştim. Âlemi dünyamı nurundur saran Şahin HANELÇİ 02.09.2017 Cerrahpaşa/İstanbul Resim J.M.C. Hada’ya Aittir |
Gönül dostu; şiiriniz anlamlı ve güzel bir eser olmuş yüreğinize sağlık...
Gönlüne ve kalemine sağık...
................................................Saygılar ve selamlar..