Antalyada 5E mimarlık ve dekorasyon işyerinin sahibi Levent ERKILAVUZ u uzun zaman görememniştim.Yaşam işte .Herkes kendi hayatını yaşıyor ne yazık ki.2005 yılında Denizli İl hukuk işleri müdürü olarak emekli olunca Antalya fenerde küçük bir ev aldım.Leventin rahatsızlıgını duydum.Kendisi pek bahsetmemişti.Bu arada ikiş yıl öce Kasım 2006da ben de kalçamı kırdım.’2008 kasım ayında işyerinde biraz konuştujkBirbirimize saglıklar dişleyerek ayrıldık.Bir yabancı gib.Lara taraflarında hafif aksayan dalgın yürüyen yaşını göstermeyen bir yaşlı adam görürseniz belkşi oı benimdir.Hepşinize selaqmlar arkadaşlar.Devamli olarak Ispartada yaşıyorum.Levent oglun merti evlendiriyormussun 13/Şubat/2009 da İstanbula gidecek kşisiniz.ablam da sizle beraber gelecekmiş.Mutluluklar dilerim.Düğüne gelmeye çalışacagım.Dayın.Metin ŞAHİN.Çetin Ankara beste yapıyor.
Ne yazık ki bu şiirimi yazdıktan iki yıl sonra tyegenim LEVENT ERKILAVUZ u Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastahanesinde 30 Ekim 2010 yılında kanserden kaybettik.Işıklare içinde yat yagenim.Dogduguınıu ve yaşamını yitirmeni görmek ne kadar da acıymış.Ancak geride kalanlar için daha da çekilmez yapotıun yaşamı..Ama eşlden bir şey gelmiyopr.Biliyor musun Levo DADDY açılduı ŞLarada:’6 yaşındaki kıuzın Emine idare ediyor başarıyla...ve davetiyeni mezarına bıraktı.

Antalyanın en ünlü mimarlarından yegenim Levent ERKILAVUZ a.Tüm özlemlerimle.dayın metin şahin


yaşam
ne kadar da severdim seni
senin serin sabahlarında
erken antalya baharlarında
doldurarak
rastgele giysilerimi
spor çantama
geçerek
çiyle kaplı yeşil çimenleri
koklayarak
dogru bahçenin güney kapısı
atarak turnikeye
madeni eski bir para
dogru plaja
giderdim heyecanla coşkuyla
ya da falez üstü bahçelere
şimdi ise kanser tedavisinde
tanrım
senden tek dilegim
eskisinden on misli
dAHA fazla yüzeyim
açık yüzme havuzunda
denizinde
akarsu kenarında antalyanın
kalkarak her sabah erken
örnegin bu sabah altıda
yaşlılarla
genç hissedenlerle
talim yapanlarla
yakında
belki de saç kalmayacak başımda
ne çıkar üşümem ya
zayıfladım da terapiden
sanki çevik bir tazı
aslında ben biliyorum kendimi
artık bıktım
yaşamda kolgezen
kalleşliklerden ikiyüzlülükten
yine de şükrediyorum
dümdüz yaşamak istiyorum sadece
o kadar da korkmuyıorum ölümden de
sanki zamanla yapılan bir anlaşma degil artık
umarım
yavaş gelişen türdendir kanserim
yaşayamadıklarımı yaşamak istiyorum
yoksa geç mi kaldım antalya
yaya gezmek istiyorum her yeri yaya
kalsa zaman yeterli
alınsa da
koltualtı lenflerim
denizde
kayalar ve küçük balıklar üzerinde
sırtüstü yüzebileyim
bronz gözlüklerimle
bakabileyim gökyüzüne
meşe agaçlarının tepelerine
selvilere
çamlara
kırmızı damlara
kulak verebileyim
kargaların sabah dedikodularına
renklerin eşsiz cümbüşünde
güneşin ilk ışıklarında
senin hayalini görebileyim
bir sabah meltemi esse
kol tüylerimde dolaşsa
ürpersem
yaşadıgımı hissetsem bu antalya sabahlarında
ne gibi acılar çektiğim
zaten yazılı
can sıkıcı hastahane kayıtlarında
bahsetmek istemiyorum
artık şu anda
bırakın şu hastalıgı
hastahanedeki lüks odamda dolaşsın
ak hemşireler telaşlansın
gerekirse geri çagırsın
bulabilirlerse
ne kadar da güzelmiş
suyun havuzun denizin kenarı
meşe agaçları selvi agaçları
hatta begenmediğimiz cırtlak
karga sesleri
şükrediyorum yaşadıgım için
bu günleri
bir antalya baharında
kanadı kırık bir serçe
zıplamaya çalışıyorum cömert yaşama
eskisinden biraz buruk
ancak daha da hevesli
söyle bana antalya
anlatsana
yoksa geç mi kaldım
sana
seni yaşamaya