AMA SANA
AMA SANA
Yuvasından uçan her kuş Gökyüzünde sonsuzluğa açardı kanatlarını. Eşini buldu muydu, Anlayıverip çift olduğunu Yuvasını kurardı iki kişilik. Aklı kalmazdı, Eski yuvasının dağılışında. Gözü, kulağı olan Her canlıya anlattım bunun böyle olduğunu. Bir tek sana anlatamadım. Kervanlar kurulurdu, katar katar dizilip, Yük vurulurdu her hayvana taşıyacağı kadar. En önde olurdu, daha önce gitmiş olan. Yolların manzarası gözlerinde, Varılacak yerin hayali kafalarda, Ritim tutardı ayakları. Ayakları olan her canlı bilirdi Yol kurallarını Ama sana anlatamadım. Her gün sorularla boğuşurdu mimar. Birlikte gülünürdü, hatalar giderilip. Tuğlalarla somutlanırdı düşünceler. Mola saatlerinde Çatlak ellerde kaybolurdu çayın sıcaklığı. Gün boyu emek koyanlar Umutla yumarlardı, Gece karanlığında göz kapaklarını. Elleri olan her canlı ezbere yapardı bunu, Bir sana öğretemedim. Bir telaş başlardı gün boyu, Herkes eteğindekileri dökerdi Haber merkezlerine. En güzelleri seçilip, süslenirdi gazeteler. Sabahın kendini aradığı saatlerde Sıcak ekmek düşerdi sofraya. İştahı kabarırdı,okuma yazma bilenlerin, Herkes yerdi sevdiği yemekten. Bir tek sana sevdiremedim Hiçbir yemeği. Bombalar yağıyordu yanı başımıza. Diller, kültürler yağmalanıyordu. Mafyayla gurur duyuyordu sloganlar. Çeteler devletim deyip, Konuşup gücü kadar, Parası kadar yönetiyordu. Yoksullar suskunluğunu bozdu sonunda Ben de saldım insan seline bedenimi. Slogan attım. Sesimi çoğalttım. Kulağı olan, dili olan her canlıya anlattım, Susmanın onaylamak olduğunu. Bir tek Ne acı ki. Benim için en önemli tek. Sana anlatamadım. 31.01.2009 Devrim Ser ÇİNDEMİR |