Ölüm YüküHer ölüm eksilterek gidiyor nefesimizi Çığlık çığlığa düşüyor kuş sürüleri Dönülmez gurbetin ağırlığınca susmalar Ve toprağa sunmak güzelliğini bakışın Kayalar gibi üstümüze yığılıyor gökyüzü Her ölüm arttırarak gidiyor yükümüzü Yankılanıyor helal etmenin vefasınca ağıtlar Ve içimize bırakıyoruz mezarların tazeliğini. Oysa sadece ölümdü adil olan Her canlının yaşayacağını bilerek katlanılan Şimdi taze bedenler yıkanıyor fesleğenli sularda Ve düşlerimizin sıcaklığına sarılıyoruz anılarda. Her ölüm yüklenerek gidiyor gençliğimizi Toprakça yaslanıp dinginleşiyor delikanlılık. Kemirildikçe dört yandan,inceliyor yaşam çizgimiz Neyse ki hayat ölümleri taşıyacak kadar güçlü Yoksa nasıl büyüyebilir ceninler, Bunca yük yuvarlanırken her solukta. |
Tebrik ediyorum güzel yazıyorsunuz..
Şiirinizle tanıştığıma memnun oldum.
Saygılar..