Vazgeçemezdi!Kara sevdalı eşiydi, O yalnızlığın… Hazana kucak açmıştı. İsterse bitmesin, Kökünü kazıyacaktı, O karanlığın… Dibi görünmeyen kuyuda, Akseden çehresine kükrüyordu. Başını kaldırıp, Ta gökyüzüne Ölümsüzlüğü haykırıyordu… Hayatta küskündü, Karındaşı olduğu yalnızlığa. Vazgeçemezdi artık! Uğruna baş koyduğu Bilinmezlik yıldızından. Tadına varmıştı, O yoldaşı olduğu sonsuzluğun… Çünkü suskundu, Söyleyemezdi… Vazgeçemezdi artık Uzun, Uzun olduğu kadar da zor olan bu yoldan… Vazgeçemezdi! Düşlerinde kurduğu o kavgadan… YÜCEL DEMİRTAŞ |
ÖZ BİR ANLATIM
KALEMİNİZ DAIM OLSUN !