NOT:BU ŞİİR ESKİYENİ ADLI DERGİDE YAYINLANMIŞTIR....


Çocukluğumu Bıraktığım Şehir


Salkım salkım kristal tanelerinle
Ve kar beyaz halıların yerde
Çeşmelerinden akan buz gibi sular;
Şifadır her derde?
Kardan evlerin,
Buzdan ağaçlarla süslü?
Sıcak sıcak içime akar.
Ve şimdi uzaklarda kalan yar?
Sokaklarında oynadığım oyunlar;
Halen yüreğimde yaşar.
Sevgin bedenimde durmaz, taşar?
Okul yolunda yaşadığım
Ve hiç unutmadım çocukça aşklar;
Kor ateşler gibi içimi yakar.
Bir yarım halen sende,
Senin sevgin dün gibi yüreğimde.
Ve seni unutmadı aşk dilencisi?
Unutmak güzel şeydir,
Varsa unutacağın biri...
Ben seni unutmadım;
Unutmak istemiyorum seni?
Erzurum:
Çocukluğumu bıraktığım şehir?
Yücel Demirtaş (1974-?)


Göç göç oldu/Göçler yola dizildi? diye başlayan bir türkümüz vardır. Bizim insanımızın gidişini ve göçünü anlatır. Yemen?e gidenler; Almanya?ya gidenler; Trablusgarp?a gidenler; Sarıkamış?a gidenler; Endülüs?e gidenler; Çanakkale?ye gidenler. Gidip de dönmeyenler. Göç ve göçler, bizi ve bizim hikâyemizi anlatır. İnsan, bir göçmendir, bir yolcudur. Bir yerden bir yere göçmek, aslında evi barkı terk etmek, hatta ateşe vermektir. İnsan, konup göçtüğü her yerde bir iz bırakıyor: Hatıralar, yaşanmışlıklar, mekânlar. Bu göç ne zaman biter, bilinmez. Belki de bu dünya böyle gelmiş böyle gider. İnsan, iki kapılı soğuk bir handa modern bir göçmen oldu. Göçerken hafızamızı ve coğrafyamızın ruhunu da bırakıp gidiyoruz. Belki de çıkmazımız, iç didişmelerimizin kaynağı budur. Bu göç uzun süreceğe benzer, bilemem. Bildiğim tek şey: İnsan, bir konup bir göçen varlık. İnsan, bu dünyadan bir gün ola göçe gide ?kafesten kuş uçmuş gibi.? Göç, hayatımızı parçalıyor. Bizi çıkmaza sürüklüyor. Yeni yerler, yeni mekânlar, yeni alışkanlıklar edinmek. Ve sonra geldiğimiz, konduğumuz yerde tutunmak. Tutunamıyoruz. Tutunamadık. Yeni geldiğimiz yerde, kendimize özgü bir zihni yapı da kuramadık. Bilincimiz parçalandı. Bilincimiz perişan oldu. Çıkmazımız, iç-didişmelerimiz bundandır. Yeni ve modern şehir: Bize ruh ver. İstediğim tek şey budur.

EskişehirValiliği-ESKİYENİ DERGİSİ
Prof.Dr.Selahattin TURAN

Çocukluğumu Bıraktığım Şehir


Ah Erzurum!
Çocukluğumu bıraktığım şehir…

Salkım salkım kristal tanelerinle
Ve karbeyaz halıların yerde
Çeşmelerinden akan buz gibi sular;
Şifadır her derde…
Erzurum:
Çocukluğumu bıraktığım şehir…

Kardan evlerin,
Buzdan ağaçlarla süslü…
Sıcak sıcak içime akar.
Ve şimdi uzaklarda kalan yar…
Erzurum:
Çocukluğumu bıraktığım şehir…

Sokaklarında oynadığım oyunlar;
Halen yüreğimde yaşar.
Sevgin bedenimde durmaz, taşar…
Erzurum:
Çocukluğumu bıraktığım şehir…

Okul yolunda yaşadığım,
Ve hiç unutmadığım çocukça aşklar;
Kor ateşler gibi içimi yakar.
Erzurum:
Çocukluğumu bıraktığım şehir…

Bir yarım halen sende,
Senin sevgin dün gibi yüreğimde.
Ve seni unutmadı aşk dilencisi…
Erzurum:
Çocukluğumu bıraktığım şehir…

Unutmak güzel şeydir,
Varsa unutacağın biri...
Ben seni unutmadım;
Unutmak istemiyorum seni…
Erzurum:
Çocukluğumu bıraktığım şehir…



Yücel Demirtaş