Söyle Üstad Bir Şans Daha Var Mı
Küçüktüm;
Bir tahta kapıdan ibaretti fakirhanemiz Az ilerde dururdu ekmek teknemiz Ne de büyükdü hayallerimiz.. Büyüyecektim koca adam olup karşına dikilecektim; ’Ben büyüdüm işte sev beni al yüreğine’ diye.. Oysa Bilirdik yaptığımız kumdan kalelere benzerdi umutlarımız.. Bir rüzgara bakardı herşey.. Bilmezdik hiç bir şeyi.. Küçüktüm; Her günü bir bayram havasında yaşardık.. Hele o sokakta salınışın, Can yakan güzelliğin, Dalgalı saçların, Rüzgar estikçe buram burak kokun Başka dünyalara alırdı bizi.. Tüm mahalle hayrandı işvene cilvene Daha o yaşta vurgundum gözlerine Yaşa başa bakmıyordu sevda Delikanlıydık tavımıza göre Adı üstünde kanımız deliydi Sevdik mi tam severdik ölümüne Oysa; Daha neler gelecekti önümüze Kaç sevdadan geçecektik sıra sıra Her sevda delikanlılığımıza vuracaktı damga Ama Dedim ya usta Küçüktüm,ne bilirdim her gönül oyunu başa bela.. Güzel sevmek kolay değil Hele ki yanağı gamzese Yüzüne atılır koca bir sille.. ’Öyle bir gelirsinki kendine Ne güzel kalır ne yanağı gamze İşlenir ilmek ilmek kader yüzüne’.. Böyle derdi üstadım Anlayacak ne yaştaydık ne de başta.. Küçüktüm Büyüdükçe anladım herşeyi Ateşlere düşüp yanmayı Şimdi sen söyle üstad; Ateş olan yer de ot biter mi? O çocukluğum geri döner bana bir şans daha verirmi? Öznur Dicle Öz |
Saygılar