Düşüyorum Yokluğuna
Susuyorum
sustukça sana daha çok susuyorum.. Bir damla bekliyorum gönlünden gönlüme Nefesim kesilir yüzün düşer geceme Anlarım belirsiz bir suretten ibaret varlığın Kesik ve kısa kısa Korkar oldum seni düşünmekten Hasretin akla zarar sevgili... Kendimi unuttum Elim yüzüme değse kanar bilinmez yaralarım Saçlarım acır esen rüzgarda Nefes alamam kokun buram buram esince Gözlerim; Belli belirsiz kapıya kilitlenmiş Sanki gitmenin suçlusu kapı gibi.. Herkesde herşeyde seni arar oldum Ayak izlerini hatta parmak izlerini. Tanıyamıyorum kendimi Ağzım artık daha bozuk Tek bir kelimem bile bana ait değil Sen kadar susuyorum Sen kadar özlüyorum Sen kadar yaşıyorum Aslında ben sende yaşıyorum.. Birikti içimde herşey Birikti Çok birikti.. Hani giderken o elini uzatmadınya O çok güvendiğim elini Daha iyi oldu.. senden sonra sarıldım deliliğime Yokluğuna bilinmezliğine.. Oysa sen hayattın O bir zamanlar sığındığım hayat Alışkanlık işte bendeki Biyerlere tutunma isteği Hani belki sende tutarsın diye.. Ne farkeder bundan sonra Sende ittin beni bilinmez bir dünyaya Sende bu hayat gibisin Sen de sonu gelmeyen yalanlar gibisin O yüzden gözün arkada kalmasın Düşüyorum umarsızca Giderken bıraktığın boşluğuna.. Öznur Dicle ÖZ |
Sende ittin beni bilinmez bir dünyaya
Sende bu hayat gibisin
Sen de sonu gelmeyen yalanlar gibisin
O yüzden gözün arkada kalmasın
Düşüyorum umarsızca
Giderken bıraktığın boşluğuna..
susmak
konuşmak olmuş
bu güzel eserinde
...