Bir Fatih artık o, sarmış hep cihan
Bir güneş artık o, sarmış hep zaman

Kor fetihler çınlıyorken aşkla hep
Âlemim titreşti artık şevkle hep

Nur dilekler bitme, Mehmet Han’da kal
Kor çiçekler bitme, Mehmet Han’la sol

Ağlasın hep kaygılar, solsun siyah
Şimdi bağlar, nur kuşansın her sabah

Toprağım fersiz zaman yağdırmasın
Mevsimim korsuz duman doğdurmasın

Asra hep Türk mührü yazsın cetlerim
Aşkla yansın, zifri bozsun cetlerim

Dermanımdan şimdi nurlar çağlasın
Harmanım hep, aşkla korlar bağlasın

Kor hedefler bitmesin, ey Akdeniz
Hep zifirler bitmesin, dinsin bu giz

Şimdi ceddim şavkı bekler durmadan
Kor Söğüt gül yüklüyor dert yarmadan

Bursa hep kor sofra kurmuş, can verir
Kor Edirne’m çağlıyormuş, kan verir

Haydi Sultan Mehmet’im, gül dök yine
Titreyen âlemde, bülbül çek yine

Cetlerim tekrar, tutuşsun Sultan’ım
Çağlıyorken, canda olsun dermanım

Kor hedefler aktı, menzil Akdeniz
Mehmet’im hep yaktı, son gül Akdeniz

Şimdi çağlar Akdeniz, nur bekliyor
Şimdi ağlar Akdeniz, kor bekliyor

Özlenen gün, doğmamış Sultan’a
Beklenen gün, yağmamış Sultan’a

Çünkü bekler hep şafaklar, gül açıp
Kor nefesler titriyor hep, gül saçıp

Cennetin gül kasrı, sızmış gönlüne
Vakte yâr girmişti, süzmüş gönlüne

Şimdi artık başka güller bekleşir
Akdeniz olmak için göl, titreşir

( fâ i lâ tün / fâ i lâ tün / fâ i lün / )

- . - - / - . - - / - . - /