Yağmur bana zamansız yağıyor
bulutların soğuyor akasyalarımda
sen gidiyorsun yüzüme dökülmeden saçların
içime kurşuni bir yük vuruyor tutamıyorum
serçemiz akasya beyazında diken saplıyor kanadına
oysa yüzük parmağımda yuvası üşüyor
daldan gök maviler düşüyor

Yağmur sana yağıyor zamansız sevgilim
aşka cam bir fanus olur sevenin kalbi girsen
ne seni eskiten çürük hayaller
ne sensiz bir soluk /ki beşinci bir iklimdir fanus
gün güne girer aşkta asla yoktur dün
geçmiş an ve gelecek sana sadece kollarım
zamanın üç hâlinde ben sana sarılırım

Yağmur bana sensiz zamansız yağar
ne zaman ki yoksun dudaklarım kurur
sen aklıma düşersin yağmur başlar dört mevsim
çürüyüp eskir ruhumu örten ceket
su toplar değdiğin her kaldırım taşım
fanus kırılıverir/ bir aşk kimsesiz ağlar
ellerin sesin gözlerin yağmurla yağar

Yağmur gitmelerinde zamansız yağıyorken
zehrimdir
aklıma düşmeyigör
anımın bakırında yeşile döner kalay
veda vaktidir şimdi
sana kurduğum düşlerimin en ucundan öp beni
ıslansa da dönemez solan anılar

Yağmur bana zamansız yağsan da
yeni düşlere gidiyorum
eski hükümsüzdüm ben
sıcaklığına sevginin / gülün içinde saklanan
hangi tutku ve değişimse bilmeden tutunuyorum
hani geçmiş ve gelecek / gerçek olan an
terk eden gelmiyor /yalan Galile dünyası yalan

Yağmur bize zamansız yağıyorsa
neden aşkların günahını atıyor dudakların uçurumdan
kıvrımında kaç kez tuttum
sözün intiharını sarılıp
içine sokuluyorum şimdi sımsıcaksın
yine de üşüyorum ayrılıklar gecesinde/ sar beni
sende kalsın bedenim /gideyim bensiz bırakma seni


Sait Açıkgöz