Kalbimdeki yırtıkların arası,
Dertlerinle öylesine dolu ki.
Dikiş tutmaz tez sökülür yaması,
Bir çöl gibi öylesine kuru ki.

Dilim yine söze girdi emirsiz,
İsyanda mı şükranda mı? Belirsiz,
Yola düştüm kılavuzsuz delilsiz,
Rab neylesin öylesine kulu ki?

Ey sevgili merhametin dinmesin,
Her bir zerrem kandım diye inlesin,
İfşa etme hiç kimseler bilmesin,
Bu halimi öylesine koru ki.

Nefsim topraklarda ruhum semada,
Kulaklarım her an hoş bir sedada,
Yerde gökte gelmeseydin imdada,
Kim başarır öylesine zoru ki?

Gönül yurdum cehenneme dönse de,
Yanan asla iflah etmez dense de,
Boğazımdan lâvlar akıp gelse de,
Göz pınarım öylesine sulu ki.

Kor ateşler tutup yansa ellerim,
Hoyrat hoyrat esip dursa yellerim,
Boz bulanık aksa bile sellerim,
Bir yanım var öylesine duru ki.

Can suyuyla yeşerttiğim bağların,
Nokta gibi küçülttüğüm dağların,
Sevdan ile geçirdiğim çağların,
Dorukları öylesine ulu ki.

06/02/0207…MUSTAFA YARALI