Bursa kor yaşlar dökerken, oldu yâr
Toprağım kanlar ekerken, dindi zâr

Osman’ım uçmuştu, Orhan oldu Han
Gülşenim can buldu, devlet buldu Han

Zor seferler arttı birden, şevk ile
Nur neferler coştu birden, meşk ile

Açtı mefkûrem ufuklar, inledim
Yandı Orhan hep, şafaklar dinledim

Hislerim dağ dağ dönerken yangına
Közlerim bağ bağ sinerken yangına

Yaslamıştım kalbi, Orhan faslına
Çınlıyorken, gönlü yıktım aslına

Deryalar titrer Söğüt’ten nur gibi
Bursa hep yakmış ateşler kor gibi

Devletim titreşti, âlem çağladı
Orhan’ın bağrında, âlem ağladı

Cemreler düşmüştü, çınlar toprağım
Nur fetihlerden çıkar, kor bayrağım

Can genişler, dünya sığmaz Orhan’a
Nur genişler, derya sığmaz Orhan’a

Vakte sığdırmıştı, eşsiz arzular
Dindi artık, büsbütün zor korkular

Toprağımdan tüttü hep, gül mevsimi
Cetlerimden yağdı hep, cenk iklimi

Kör Bizans birden, eritmiş yolları
Orhan’ım birden, çürütmüş yolları

Çağlamış Orhan Bey’im, kurmuş hedef
Şevkle İstanbul deyip, yormuş hedef

Ah, nasip olsaydı bir an hülyası
Aşkla hep titrerdi, bir an deryası

Devre nur yazmıştı, cenkler döndürüp
Asra kor yazmıştı, katran söndürüp

Aşkla sultanlar, selâm durmuş O’na
Şevkle ummanlar, selâm durmuş O’na

Devletim yaslandı hep, gül köşküne
Orhan’ım süslendi, bülbül köşküne

Can kafesten uçtu, titrerken nefes
Kor yürek dağlandı, çağlarken o ses

Bağrı titrer, yemyeşilmiş tonları
Can da titrer, kıpkızılmış tonları

Estirip durdurdu, Orhan hep bahar
Devri canlandırdı, yapmış bir çınar

Şimdi öksüz doğmuyor, hiç kor güneş
Şimdi yangın sağmıyor, hiç kor ateş

Orhan’ım yıldız döşetmiş asrıma
Devletim sevdâ kuşatmış kasrıma

Gülşenim suskundu, can vermişti O
Harmanım mahzundu, can vermişti O

Şimdi artık, bende var, meltem yeli
Aşkla tüttüm; dindi hep mâtem yeli

Renklerim canlandı, artık nur beyaz
Hülya ördüm; dindi artık zor ayaz

( fâ i lâ tün / fâ i lâ tün / fâ i lün / )

-. - - / - . - - / - . - /