PÜR İHTİŞAM KAR HUZURU
Menevşe döşlü rayihanın yürek sahilimdeki durağı,
Keyif damıtarak farklılaşır. Gemiler depdebeli. Gönül yarılığımın yığın yığın enerji yumağı, Diğer yarısında yansılaşır. Kelimeler billur elbiseli. Çiçek bayramları duygulaşır, dizelerimde kozmik şiir seli. Sevgi atmosferinde filizlenir, mısra fideleriyle baharlar; Özge uyumla parıldayan şiirimde sayısızdır boyutlar. Yürekçe olan bir şeyin bağlılığının hayalini somutlar. Gönül katmanlarının kuyulandığı arzularımın şelalesi, Odağına çoşkunlukta hedeflenir. Yaşanır ömrün yazı. Tutkudan kaynayan kağnı kağnı kanaviçe yelesi, Yürek bulvarlarımda esenlenir. Mirlenir gönül hızı. Ürperişler minnetle minelenir, mihmanlaşır göklerin kızı. Enderliğin esnemesinin esansının fildişi kıyısı, Damını, darını hatta tahtını şekiller şiir fısıltısı. Tanıklığını yaptığı sevdayı dolular, mor huzmeli ışıltısı. Geç kalışların assolistliğinde gönül konuğu olarak, Bir kenara ilişiveririm ben. Bu can tende umurlanır. Pür neşe ve pür ihtişam kar huzuru; geceye dolarak, Sonsuz beyazlıkta girdaplaşır can eksen. Yüreğimde yorumlanır. Kar sesi neşelenir, soyu ahsen ruhlar hicretle kimyalanır. Haylaz duyguların kar beyazındaki doygunluğu, Baharla yazı teğetler, vefayı basamaklar ulu ulu. Can evime, can tadında candan dilekler sıralanır kuğulu. S. Edip Yörükoğlu |