kalbim ömrümü yedi...
eksi yedi derece dışarısı
yedi numaralı bir apartmanın yedinci katından aşağıya bakıyorum kalbura dönmüş kaldırım taşları sıra sıra dizilmiş bir bu tarafa bir karşı tarafa arasında ise taştan oyma yollar uzanıyor sanki göğün yedi katına bu soğukta eksi yedi derecede yalnızım bir binanın yedinci katında seyrediyorum yıldızları bir rüzgar esiyor göğün yedi yerinden yedi iklim sarıp sarmalıyor beni alıp götürüyor içimdekileri bilmediğim yedi kat yabancıya ve yok oluyor akşam saat yediyi vurunca akşam saat yedi den sonra sokaklara karanlık bastırıyor yedinci sokağın yedi numarasında yedinci yılımı geçiriyorum sessiz ve tek başıma yedi kocalı hürmüz edasıyla sallanıyor ağaçlar bir bu yana bir o yana akşamları, yedinci aydan sonra rüzgar vuruyor ağaçların dallarına yedinci sokakta bir çığlık kopuyor yedi yerden yankı yapıyor yedi numaralı odamın camlarına kayboluyor ve sessizlik geliyor yedinci sokağın ruhuna gözlerimden yedi damla düşüyor avuçlarımın arasına kanatıyor beni savruluyorum yedi diyara yedinci katın üstü yedi üstü,, orada yedi renk aramızda ise yedi basamak çıkarıyorum kalbimi acımasızca haykırarak bakıyorum kalbura dönmüş sokak fırlatıyorum yedi üstünden yüreğimi yere düşene kadar sayıyorum yediyi ve kalbim benim ömrümü yedi... |