yalnızlık damlar gözlerimden
sana yazdığım şiirlerin küllerinde
çehreni seyrederken
seni düşünüyorum
dumanlı sular gibi akarken uyku gözlerimden
sessizlik ırmağı ıslatırken hayallerimi
ardında bıraktığı gürültüsün sen
işte o şarap kokan hayallerimde
gözlerinin gümüş karanlığını artık görememek
çok çabuk ayırdı beni
ömür takviminin yapraklarından
dökülen yapraklar ellerin gibi konyak sarısı
anlatamadım sana
aşiyan da canımın bir yarısı
şimdi yalnızlık çivilensede günün her saatine
unutamadığım hayallerinle yaşıyorum
hatırlarmısın revellion da yoksul bir köşede
uzak bir radyodan gelen buğulu bir musiki
ay ışığı gibi pul pul dökülürken üzerimize
sen bir sigara yakardın
dumanı bulutlara ulaşana kadar öpüşürdük
sonra yol kenarında dinlenen yağmur taneleri gibi
kollarımın arasında yarı uykulu hayaller kurardın
ama artık yoksun
tek tesellim havada kalmış ses kırıntıların
yaprakları tarafından terkedilmiş ağaç gibiyim sensiz
senden uzak geçen her gecede
mehtabın ölü aydınlığında etten bir heykelim
bakışların değdiği yeri yakar küllü esmerim