Sarnıç
seni kum kalesinde tanıdım
sarnıcında sakladığın çıkmadı gün yüzüne sağırlığa inat duygular beslediğin olmazları umutla sanrıyla süslediğin kıraçlığını bile bile aldandım sonra mevsim değişti beyaz aldı yerini hiç erimez sandım yok gideceği yeri rüzgarın yelesine takılı mızrak savur beni ölesiye ya da sonsuza dek bırak acele et birazdan sabah olur buralarda Şahika güray |
üç yıl gecikmeli olarak
kutluyorum günün şiirini.
saygılar...