GÖLGENDE ÖLDÜR BENİ
GÖLGENDE ÖLDÜR BENİ
gecenin en sağır anında sessizce gelen gölgenle irkiliyor ve bir sır bırakarak kulaklarıma yağmurlarını alarak gidiyorsun rüyalarımdan her gece yatağımda onsekiz yaşındaki insanlar ülkesine götüren mavi rüyalarım ve beyaz gölgen ve o gözlerin deniz mavisi gözlerin yurdum kadar sıcak Eyyubun ayak sesleri kadar yakın fakat İstanbul kadar uzak sana vuslatım ancak gözlerinde kurtuluşum gölgendedir biliyorsun bir çınar gibi uzat kollarını gir içime sarayım seni ateşinle gülistanında yanayım bir güneş gibi ısıt beni yeterki gölgene ram olayım nereye sürgün etseler de çarmıha hangi mevsimde gerseler de küllerimden alev alsın tomurcuk güllerin ve ben bir busenle uyanayım her sabah sürgün edildiğim her yer sen zindanım sen halvetim sen sen ve ben gölgenle sevişirken coğrafyalarımda sürgün edildiğim dünyada öldürme beni özgürlüğümü ver elimede n’olur gölgende öldür beni H.Ali Aydın 07.12.2008 |
gerçekten böyle içtenlikle bir şiir ilk defadır okuyorum
harikaydı
bu şiiri okuma zevkini tattırdığınız için size çok teşekkür ederim
yüreğinize sağlık :)