Son Perde

Uykusundan düşü çalınmış gözlerimle
sensizliğin nöbetindeyim yine.
Geceler uyanıyor sessiz sessiz;
içimde fırtına — belli değil kim bilir.

Gözyaşları vurur kıyılarıma,
kalbim susar yine dudaklarıma.
Geceye bıraktım adını;
ben hep aynı yerimdeyim.

Hasret yangın gibi içimde,
yine sol yanıma vurur kader.
Ben yine yaşayanı oynuyorum,
diri bir ölü bedenle…

Söyle sevgilim;
nefes almak mıydı yaşamak,
yoksa yaşamak mı nefes almak?
Bu oyunun son perdesinde
biz nerede yarım kaldık?

Rabbim — susmuyor,
gece — durmuyor;
yalnızlık büyüyor içimde…

Yarım kalmış bir rüya gibisin;
sesin hâlâ içimde bir izsin.
Adın yankı olur gecede,
kaçamam senden yine.

Hasret yangın gibi içimde,
yine sol yanıma vurur kader.
Ben yine yaşayanı oynuyorum,
diri bir ölü bedenle…

Söyle sevgilim;
nefes almak mıydı yaşamak,
yoksa yaşamak mı nefes almak?
Bu oyunun son perdesinde
biz nerede yarım kaldık?

Belki bir cümle yetseydi
susmazdı bu gece…
Ama biz sustuk,
kalpler konuşurken…

Söyle sevgilim;
nefes almak mıydı yaşamak?..
Perde indi sessizce…
Biz orada kaldık…

Beste – Söz Yazarı: Serdar Özyanız