avuçlarında şiir biriktirmiş küçük kız
gece gece çaldı kapısını zamanın
abla !.. şiirlerim var üç otuz’a satlık
açlığın sancısında...titrerken yüreğim
abla şiir almaz mısın ?
hece hece
belli ki sen insansın
insanımsılara inat


abla şiir almaz mısın ?

büyümüş de küçülmüş dizelerimi
kör bıçakla açılan kalemle yazdım
imgesi anne gözyaşı/sarhoş narası
doğurgan törelerin savurduğu
izmaritle dağlanan tenin parmak ucu yazıtı
kese kağıdına -toplumcu şamar-


abla şiir almaz mısın ?

hangi şiir keser burjuvazi sancıyı
ay terk ederken güneşe nöbetini
kursağına lokma girmemişken daha
hangi bülbül öter şen şakrak
kim yazmışsa yalan
inan abla inan



tinerci uçukların bakışları oynaşırken
metruk mahal
tramvay rayları bölerken hayâllerimi
ekmek kokusu ne yanar düşer
Ayasofya açmaz mı kapısını
şiir satıcısı kıza
cılız acımalara bulaşmışken nazarlar
kutsal sözler –paylaş- derken
leş kargaları niye üşürür…musallat



abla şiir almaz mısın ?


anladım ki, bugün de açız !
bir şair daha ölürken acından


Yahya İncik
Ölü Kuşlar Oratoryosu