4
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
174
Okunma
Şiirle doğmak varmış bu sene de en uzun gece de
Şiirle doğalım
Şiire doyalım dedim
Ve yazdım yine
"Sabah kendini benden erken uyandırdı hep sevgili
Ben senden uyanamadıkça
Işık perdeyi araladı
İçimde bir yer “bugün” dedi
Gün, adını senden aldı, her gün de
Ve bu çok uzun sürdü
Sen günüm hiç bitmedi
Bana doğduğun gün
Sana doğduğum gün
İçimde seni doğurduğum gün
Diye çoğalıp durdu
Sen isimli günlerin"
(...
Ve dahası
.
.
.
Suya susuzluğu akıtan damarın
yanık su hikâyesini
omuzlarımda taşıyorum
S gibi kıvrılıp
U gibi sabreden suyla
sevdiğine kabaran,
unutmaya kalktığında çekilen
bir hikâyenin
şah damarında susuyorum
En çok köprücük eşiğinde olur cereyan
Pencere kenarında
İnsan orada üşür,
sevdaya çarpar
ve sevda da insana
Döngü bu.
Nokta nokta ufaltarak
Dönerek kalan
Kalarak dönüşen.
Noktasal bir döngü bu
Suyun insana
İnsanın suya
Susuzluğa damla damla
Eri/yi/şi bu
Aşk bazen adını istemez
Yerini bilir
Orada durur
Suyun en kararlı hâlidir bu
İsimsiz
ve ismi yutkunarak yutan
Eli kapıya değdiğinde
Ev anlar
Eşyalar insanını tanır
En çok da
Bırakıldıkları an
Üzerinde yarım bir ay
onu uyandıran küçük bir güneş olunca
aşk kabarır
sığındığı kalbi unutmaz
Neyse ne
Her neyse
Zaman bazı şeyleri
fazla ciddiye alıyor
Sen de farkındasın değil mi
Mesela
Sabah masada kalan ekmek
Bizden önce bayatlıyor
Seni düşünmek
Pencereyi açık unutmak gibi
Hava aynı kalır
Oda değişir
Bir bardak su
Bekledikçe
Sesini kaybeder
Aşk da öyle
Çok durdukça derinleşir
İçselleştikçe
İçerler içimizde
Kalbimin saati hep ilerideydi
Ben fark etmedim
Beklemek
Zamanı gizledi
Seni düşünmek
Bir şehri yürüyerek öğrenmekti
Acelem olmadı
Her köşede durdum
Bir soluk seni aldım
Bir soluk beni verdim
Bazı kelimelerin söylenmediği için
Zaman gibi duruşu
Durdukları yerde
İnsanı büyütüşünden büyüdün
İçimdeki ağırlık bundan
Adı hüzün değil
Daha çok
Yerini sende bulmuş bir eksikliğe benziyor
Yolda kalmayı mı sevdim
Sen de kalmayı mı
O an da
Sesin içimden bir çizgi gibi geçti
kesmedi—
sınır çizdi
Kalbim ilk kez
yerini buldu
Bedenim seni
bir yük gibi taşımadı
Yerini bilen su gibi taşıdı:
taşmadı
kaybolmadı
berraklaştı
Sessizlik bile yerindeydi.
Aynı odada olmasa da susumuz
yerini biliyordu
Zaman bize
hızlanmayı değil
durmayı öğretti
Birlikte durduk
sus içinde
her şey
nizami dizilişteydi
Seni sevmek
doğru nefes almak
Ruhla beden arasında
sessiz bir denge
Kalp
etekleri olan bir yer
duaya yakın
bekleyebilenlere açılan
Adını bilmediğim
Bütünlük
insanın
kendi yerinde
aşkı bulması
Akarak içine
İçinden dışına taşmak niyetinde
Bir
Sunumdur aşk
Demem o ki sevgili
Tek eksik sunum
Geleceksen
Şimdi gel
Ben aşka su oldum
Sana kurudum
Tek geçmeyen
Susuzluğumsun
Geleceksen
Şimdi gel
_beyhude
5.0
100% (5)